Feest in Zaandam: 125 Bonifatiuskerk

Op 1 juni vier­den we in Zaan­dam het 125 jarig bestaan van de fraaie neogotihische St. Boni­fa­tius­kerk. De vie­ring, mede in het kader van het H. Jaar, werd bijgewoond door vele gelo­vi­gen onder pries­ters die een band hebben met de kerk.

Project­koor

Een project­koor, onder lei­ding van Jos Martens, ver­zorgde de zang bij de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring. Het was samen­ge­steld uit gelo­vi­gen van de ver­schil­lende pa­ro­chies van de Zaanstreek.

Heel de Zaanstreek

Alle pa­ro­chi­anen van de Zaanstreek waren uit­ge­no­digd om naar de St. Boni­fa­tius­kerk te komen en het feest mee te vieren. Ik sprak inder­daad veel pa­ro­chi­anen uit de Jozef­kerk in Zaan­dam en de Odolphus in Assendelft en ook uit de andere plaatsen zujllen ongetijfeld de nodige mensen zijn geweest. Ook uit de vorige pa­ro­chie - in Haar­lem Noord e.o. - van de pastoor waren mensen geko­men.

Gees­te­lij­ken

De leden van het pas­to­raal team waren na­tuur­lijk aanwe­zig: pas­to­raal werker Mathé Bruijns was er en de pries­ters pastoor-deken George Paimpillil, pastoor Nico Kerssens en Vica­ris Gerard Bruggink; ver­der con­ce­le­breer­den rector Jeroen de Wit, pastoor Lars Peetam die uit het Bredase was geko­men, pastoor Tesfayoanes Ketema van de Eritrese pa­ro­chie, een mis­sio­na­ris van Mill Hill, Fr. F. Schouten; diaken Stan Baars assis­teerde.

Dank aan alle vrij­wil­li­gers!

De kerk was prach­tig met bloemen versierd, een gift van een goede pa­ro­chi­aan.

Aan het einde van de heilige Mis bedankte de se­cre­ta­ris van het kerk­bestuur allen die zich voor het jubileum had­den ingezet. Ik kon dat alleen maar onder­stre­pen: zon­der vrij­wil­li­gers gaat het niet. Veel dank aan alle vrij­wil­li­gers!

HOMILIE

ONTMOETING EN GEMEENSCHAP

ZEVENDE ZONDAG VAN PASEN C H. Jaar vie­ring en 125 jarig bestaan St. Boni­fa­tius­kerk Zaan­dam

Eenzaam­heid en armoede

Voel je je weleens alleen?
Het geldt voor veel mensen in onze samen­le­ving.
In veel andere culturen en maat­schap­pijen
wor­den de ouderen altijd op­ge­van­gen
door hun familie
en leven ze samen met hen.
De jon­ge­ren leren van de wijs­heid van de ouderen,
de ouderen vin­den steun
bij de kracht van de jon­ge­ren.
Dat is hier niet zo;
in onze samen­le­ving is een­zaam­heid
zo ongeveer wel het grootste probleem,
naast allerlei vormen
van vaak verborgen armoede
en de maat­schap­pij is zó ingericht
dat zoiets als het sa­men­le­ven van ver­schil­lende gene­ra­ties
eigen­lijk meestal niet goed moge­lijk is.
Maar als we elkaar kennen en met elkaar verbon­den zijn,
kunnen we ook veel beter
begrijpen wat die naaste van ons, die mede­mens, nodig heeft.

Ge­meen­schap bevor­de­ren

Daarom is alles zo goed en be­lang­rijk
wat we doen om toch ge­meen­schap te bevor­de­ren,
de ver­bon­den­heid van de gene­ra­ties;
dan zijn we ook meer attent op elkaars noden
en wordt het ge­mak­ke­lijker elkaar
de gees­te­lij­ke impulsen te geven
die we allemaal zo hard nodig hebben;
als er meer aan­dacht en zorg is voor elkaar
zal ook de men­se­lijke en gods­diens­tige vor­ming
in het dage­lijks leven
aan elkaar kunnen wor­den doorge­ge­ven
op plaatsen waar mensen
als ge­meen­schap samen kunnen komen.
We hebben er gees­te­lijk meer aan
ge­meen­schap te zijn en samen te komen
voor een mooie geloofs­avond of vie­ring,
dan alleen voor de TV of in­ter­net te zitten.

Niet alleen

Tege­lijk mogen we zeggen, vanuit ons geloof:
hoe dan ook, je bent niet alleen,
zelfs niet als je je mis­schien toch wel vaak
alleen en een beetje een­zaam voelt;
je hebt Iemand die voor je bidt,
die aan je denkt, die je liefheeft:
Jezus Christus onze Heer.
We hoor­den dat vandaag in het evan­ge­lie:
Jezus bidt daar dat we één zullen zijn en verbon­den,
zoals Vader, Zoon en heilige Geest één zijn
en dat wij ook in God mogen zijn,
met Hem en door Hem en in Hem kunnen leven.

Ver­bon­den­heid

Daarom komen we samen in de kerk:
om de ver­bon­den­heid in het geloof
met elkaar en met God
te beleven, te vernieuwen en ver­ster­ken,
om de liefde van Jezus Christus
en Zijn le­vens­of­fer voor ons gebracht
te vieren en te gedenken,
om Hem te ont­van­gen
in de heilige communie.

Je Moeder

Daar mogen we nog aan toe­voe­gen
dat Jezus ons op het kruis
ook Zijn Moeder heeft gegeven:
“Zie daar je Moeder”.
Je hebt in Maria iemand
die voor je zorgt en voor je bidt.
Niet voor niets zal er in geen katho­lieke kerk
een beeld van Maria ont­bre­ken.
Onze kaarsjes en lichtjes
drukken die gebedsver­bon­den­heid uit
met onze hemelse Moeder.

Proficiat met de kerk

We vieren nu het 125 jarig bestaan
van deze prach­tige Sint Boni­fa­tius­kerk,
die een kleinere schuil­kerk ver­ving
waar katho­liek Zaan­dam
meer dan hon­derd jaar
ter kerke was gegaan.
De bekende architecten Margry en Snickers
ontwierpen dit gebouw
en het interieur
dat vrijwel gaaf bewaard is ge­ble­ven.
Van harte felici­teer ik jullie allemaal
met dit jubilerende, prach­tige kerk­ge­bouw.
Maar vergeet daarbij niet:
het gaat om de levende stenen,
- dat zijn jullie! -,
het gaat om de ge­meen­schap
met God en met elkaar.

Gees­te­lijk thuis

Deze kerk werd inder­daad een gees­te­lijk thuis voor velen;
tot op de dag van vandaag
beleeft U hier
Uw ge­meen­schap met God
en onze ge­meen­schap in Christus met elkaar.

"Pa­ro­chie­ge­zin"

Toen ik jong was had de pastoor het altijd
over “ons pa­ro­chie­ge­zin”,
zo vergeleek hij de pa­ro­chie met familie
en ik denk dat velen van U
dat zo ook wel hebben beleefd,
bij­voor­beeld bij het over­lij­den van pastoor Goedhart
die 35 jaar in uw mid­den was geweest
als een gees­te­lij­ke vader en groot­va­der.
Ook met de pries­ters
die met hem of na hem in Uw mid­den hebben gewerkt,
ontstond er een band,
die groeit naarmate je elkaar beter leert kennen.

Pelgrims van hoop

Als ik U aan­moe­dig om hier
dikwijls samen te komen,
gaat het na­tuur­lijk aller­eerst
om de ont­moe­ting met God de Vader
en Zijn Zoon Jezus Christus
in de heilige Geest.
De drieëne God is de bron
en het doel van ons leven.
We zijn door Hem geschapen,
we zijn naar Hem op weg,
als pelgrims van hoop.
Het is net als onder mensen:
als je vaak met iemand in contact bent,
groeit de band,
je gaat elkaar steeds beter aanvoelen.
Zo is het ook met God:
als we de band met Hem onder­hou­den,
ont­staat er en groeit er ge­meen­schap,
precies zoals Jezus dat
in het evan­ge­lie van vandaag
wens en vraagt in Zijn gebed.

“... opdat de liefde waar­mee Gij mij hebt liefgehad
in hen moge zijn
en ik in hen”, zegt Jezus.

Proficiat!

Van harte proficiat met
125 jaar St. Boni­fa­tius­kerk.
Mogen deze kerk ook in de toe­komst
voor velen een gees­te­lijk thuis zijn!