Tips voor nieuwe katholieken

Ingebed raken....

Zater­dag 7 juni vier­den we in de ka­the­draal een dag voor nieuwe katho­lieken. Hoe ga je ver­der op die weg, als je pas katho­liek bent gewor­den? Wat is be­lang­rijk voor een nieuwe katho­lieke? We ston­den er bij stil in de homilie (preek) van de Mis op deze dag.

Een be­lang­rijk punt is na­tuur­lijk: thuis raken in de ge­meen­schap van de kerk, je weg vin­den, verankerd wor­den. Per­soon­lijke be­ge­lei­ding is daarbij heel goed en be­lang­rijk, maar er is meer...

DE WEG DIE GOD JE WIL LATEN GAAN

DAG VOOR NIEUWE KATHOLIEKEN

Welkom!

Bedankt, dat jullie zijn geko­men.
Er zijn in ons bisdom
veel mensen katho­liek gewor­den dit jaar,
dat aantal loopt intussen tegen de twee­hon­derd;
som­mi­gen van jullie zijn al wat eer­der,
in de afgelopen jaren, katho­liek gewor­den.
Het zou mooi zijn een keer een dag te kunnen hebben
om allen te verwel­ko­men,
maar het vraagt mis­schien nog wat meer overleg
om een geschikte tijd en datum te vin­den
voor zo’n ont­moe­ting.
Dat is voor een volgende keer,
maar ik ben blij dat jullie er zijn!

Een weg vin­den

Jullie hebben allemaal een eigen, per­soon­lijk verhaal
van hoe jullie in contact zijn geko­men
met het katho­lieke geloof
en hoe je door God geraakt bent.
Voor ieder van jullie is dat weer anders.
Maar jullie hebben zeker gemerkt
hoe be­lang­rijk het is
om na je doopsel of opname in de kerk
een concrete weg te vin­den
om je geloof te beleven.

De "vaste onder­de­len"en ons cha­risma

Voor ons allemaal zijn er
in de bele­ving van het geloof
 vaste “onder­de­len”,
zoals de vie­ring van de sacra­menten
- de Eucha­ris­tie en de biecht vooral -,
maar ver­der hebben we allemaal
van de goede God een eigen cha­risma gekregen,
eigen gaven en talenten, een eigen roe­ping.
Het is - als ik jullie dat mag zeggen,
maar mis­schien zijn jullie je dat al heel erg bewust -
het is heel be­lang­rijk om te ont­dek­ken
welke rich­ting God je wijst.

Gees­te­lijk thuis

Hij wijst je een rich­ting
door een verlangen in je hart te leggen,
een liefde voor iets goeds en moois,
je daarin vreugde te geven.
Dus als je merkt en ervaart
als ik dit vrij­wil­li­gers­werk doe
voor de pa­ro­chie,
als ik die taak op me neem in de li­tur­gie,
als ik meedoen met een aanbid­ding
in die kerk of kapel,
als ik verbon­den ben met die reli­gi­euze ge­meen­schap,
of noem maar op...,
dan ervaar ik dat ik “thuis”kom,
gees­te­lijk thuis
en ik ervaar een vreugde en vrede
die van God komen;
als je dat merkt en ervaart
dat weet je dat het God is
die je deze weg op stuurt .

Roze wolk?

Dat wil niet zeggen
dat je altijd op een roze wolk zult leven
als je eenmaal je roe­ping en plaats
in de kerk gevon­den hebt.
Er zullen momenten komen
dat je niet zo’n zin hebt,
soms is er wrij­ving
 tussen betrokken mensen onderling,
soms zit je in een woes­tijn­pe­riode,
alles lijkt gees­te­lijk kaal, dor en leeg.
Daar kun je niet altijd iets aan doen
en het over­komt vrijwel iedere mens.

In het duister groeien

Dan komt het aan op volhar­ding;
bidt dan de goede God
dat Hij je door zo’n fase heen helpt
en probeer zo goed moge­lijk
door te gaan met wat je deed,
ook al heb je het gevoel
dat je hart er niet meer in ligt.
Iedere goede ziel
wordt door de Heer beproefd,
dus dit hoort erbij
en in het duister zul je groeien,
gees­te­lijk groeien,
als je het - met Gods hulp - door­staat.

Pink­ste­ren

Het is vandaag de laatste dag voor Pink­ste­ren
en daar­mee loopt de Paas­tijd ten einde.
We hoor­den het slot
van de Han­de­lin­gen van de Apos­te­len (Hand. 28, 16-20. 30-31)
en het slot van het Johannese­van­ge­lie (Jo 21, 20-25).
In beide lezingen uit die bijbel­boeken
hoor­den we over een soort open einde:
de leer­lin­gen moeten zelf ermee ver­der gaan.

Drie leer­lin­gen

Die lezingen gingen over drie bij­zon­dere leer­lin­gen van Jezus,
de apos­te­len Petrus en Johannes
- hij is vermoe­de­lijk die leer­ling
die niet bij name wordt genoemd,
de schrijver van het Johannes-evan­ge­lie -
en in de eerste lezing de apostel Paulus.

Johannes

Het zijn drie heel ver­schil­lende mensen:
Johannes was een con­tem­pla­tief,
een gelo­vi­ge die dicht bij Jezus wil zijn,
bid­dend en over­we­gend;

Petrus

Petrus daar­en­te­gen was een meer prak­tisch man,
van hart een goeie kerel,
die mooie, goede dingen deed
maar soms was hij bang,
soms deed hij domme dingen,
zoals die keer toen hij Jezus verloochende,
zei dat hij Hem niet kende,
gewoon omdat hij bang was ervoor uit te komen.

Paulus

Paulus was een persoon met veel talenten,
voor niemand bang, vrij en moe­dig
en met de gave van het woord.
Hij wist heel goed hoe mensen te bereiken
in zijn ver­kon­di­ging;
terwijl hij zo knap en geta­len­teerd was,
was hij zich heel goed bewust
dat alles maar gave was, een gave van God,
dat hij helemaal af­han­ke­lijk was
van Gods genade.

In­spi­ra­tie

Ze kunnen ons alle drie in­spi­re­ren
op onze eigen geloofsweg.
Ben je een gebedsziel, zoals Johannes? Prach­tig!
Ben je prak­tisch inge­steld en doe je net als Petrus
goede dingen voor de kerk? Heel mooi!
Heb je talenten om je in te zetten in ver­kon­di­ging
 en het door­ge­ven van het geloof,
zoals Paulus?
Ook dat is heel mooi!
En altijd zullen we moeten blijven beseffen:
het komt niet uit mij­zelf,
ik heb het gekregen,
alles is gave, een cadeau,
zelfs de strijd die ik moet voeren,
het lij­den dat ik moet dragen,
want we volgen Jezus
die door strijd en lij­den
naar Zijn glorie is gegaan.
Dus ook dat hoort erbij.
“Gij moet mij volgen”.