Arsacal
button
button
button
button


Hoe wanhopig moet je zijn?

Allerzielenherdenking van omgekomen vluchtelingen

Overweging Bezinning - gepubliceerd: zondag, 1 november 2015 - 624 woorden
Voor de hermitage: l. ds. Plaisier, r. V. Scheffers (1); tijdens de gedenkdienst (2)
Voor de hermitage: l. ds. Plaisier, r. V. Scheffers (1); tijdens de gedenkdienst (2)

Het is intussen een vaste traditie gewor­den dat de duizen­den vluch­te­lingen die omge­ko­men zijn aan de grenzen van de Europese Unie, wor­den her­dacht tij­dens een gedenk­dienst voor de Hermitage in Am­ster­dam, op het stei­ger aan de Amstel. Een hon­derdtal mensen was daar samenge­stroomd om te bid­den, te zingen en te luis­te­ren naar een ge­tui­ge­nis van vluch­te­lingen en korte over­we­ging van de scriba van de Pro­tes­tantse Kerk, ds. Arjan Plaisier, en mij­zelf. Aan het einde lieten de deel­ne­mers witte bloemen in het water zakken, ter ge­dach­te­nis aan al die omge­ko­men mensen.

Tevoren was er een door drs. Victor Scheffers ge­pre­sen­teerde bij­een­komst in het nabij­ge­le­gen gebouw van de pro­tes­tantse diaconie waar een korte do­cu­mentaire werd ver­toond en men kon luis­te­ren naar een lezing van eerste kamerlid en bestuurslid van Defence for children, mw. mr. drs. Tineke Strik die een dringende oproep aan premier Mark Rutte voorlas om de vluch­te­lingen tegemoet te komen.

De korte over­we­ging die ik tij­dens de gedenk­dienst heb gehou­den, vindt U hier­on­der

OVERWEGING

Hoe wanhopig moet je zijn...

Hoe wanhopig moet je zijn
om de over­tocht te wagen
in een wankele rubber­boot?
Hoe wanhopig moet je zijn
om je laatste geld te geven
en je toe­komst in han­den te leggen
van een mensensmokke­laar?
Hoe wanhopig moet je zijn
om een tocht te onder­ne­men
waar­van je weet
dat die vol gevaren is,
dat die aan velen het leven heeft gekost,
terwijl je ook weet
dat de toe­komst onzeker blijft,
zelfs als je het redt om Europa te bereiken.

Fort Europa

Dat de armen in hun nood
het rijke fort Europa zou­den bestormen,
werd al tien­tal­len jaren gele­den voorspeld.
De kloof tussen arm en rijk
kan nu eenmaal niet zon­der gevolgen blijven.
Wat is daar­mee gedaan?
Wat is er gedaan
voor al deze mensen in nood?
Of zeggen we:
ze hebben het aan zich­zelf te danken?

Niet zon­der onze be­trok­ken­heid

Het water was hun al tot de lippen gestegen
voordat zij het water had­den bereikt,
ze waren al zon­der houvast gezonken,
overspoeld door de golven
voordat ze ook maar iets van de zee had­den gezien.
Die verwoestende golven en zeeën
van oorlog, hon­ger en uit­zicht­loze ellende
zijn niet ontstaan zon­der be­trok­ken­heid
van het rijke westen,
integen­deel: econo­mische belangen,
ver­waarlo­zing van de eco­lo­gische vereisten,
streven naar macht en invloed
speel­den een hoofdrol.

De meest verwoestende oorlogen
wor­den gevoerd in de gebie­den
die het rijkst aan mineralen en andere grond­stof­fen zijn.
Bestaande machtsevenwichten wer­den verstoord
in naam van voor­uit­gang en de­mo­cra­tie;
nu zijn we vele bloe­dige oorlogen
en hon­derd­dui­zen­den slacht­of­fers ver­der
en zijn er eigen­lijk alleen maar verliezers....

De wereld is ziek

De vele mensen die het leven hebben gelaten
op hun vlucht naar Europa
en de stromen vluch­te­lingen die Europa binnen­ko­men
moeten voor ons een teken zijn:
De wereld is ziek.
We kunnen en mogen zo niet ver­der gaan.
De oplos­sing is niet
dat we meer en hogere hekken plaatsen
om vluch­te­lingen tegen te hou­den.

Aan dezelfde tafel...

De oplos­sing ligt
in een gemeen­schap­pe­lijke inzet
- op de eerste plaats
van inter­na­tio­nale organi­sa­ties en westerse lan­den -
voor een mens­waar­dige wereld.
Ik herhaal de woor­den
die paus Paulus VI
bijna vijf­tig jaar gele­den heeft ge­schre­ven:
“Er moet een wereld wor­den opge­bouwd,
waarin iedere mens
zon­der on­der­scheid van ras, gods­dienst en natio­na­li­teit
een waarach­tig men­se­lijk leven kan lei­den,
zon­der een slavernij, die hem wordt opgelegd
door de mensen en door een natuur,
die men nog niet voldoende beheerst.
Er moet een wereld wor­den opge­bouwd,
waarin vrij­heid niet slechts een leeg woord is
en waarin de arme Lazarus kan aanzitten
aan dezelfde tafel als de rijke
(En­cy­cliek Populorum Progressio, 1967, n. 47).

In een wereld
waarin ie­der­een bij elkaar op tafel kan kijken
klemt deze oproep des te meer.

Wens

Ik spreek de wens uit
dat het respect voor de men­se­lijke waar­dig­heid
en de barm­har­tig­heid
waartoe paus Fran­cis­cus
met een bij­zon­der heilig jaar
de mens­heid oproept,
lei­dend beginsel mag zijn
voor de lei­ders van de volkeren
en voor ons allen.

Terug