Arsacal
button
button
button
button


Afstand nemen om eenheid te vinden

Zevende zondag van Pasen C in Wormer

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 8 mei 2016 - 1052 woorden
na afloop van de viering was er koffie in
na afloop van de viering was er koffie in "het achterschip"

Op zon­dag 8 mei was ik voor de vie­ring van de heilige Eucha­ris­tie in de H. Maria Magdalena pa­ro­chie in Wormer. Het was een fees­te­lij­ke vie­ring met zang van "All Ages", een koor dat goed zingt en vooral nieuwere lie­de­ren zingt. Diaken Hans Bruin assis­teerde. Veel pa­ro­chi­anen heb ik daarna kunnen ont­moe­ten bij het koffie drinken, al moesten som­mi­gen op deze dag na­tuur­lijk wat sneller weg omdat het ook Moeder­dag is.

Homilie

Broe­ders en zusters,

“Mogen allen één zijn”,
is het thema van deze Eucha­ris­tie­vie­ring
naar aan­lei­ding van de woor­den
van het gebed
dat Jezus
in de zaal van het Laatste Avondmaal
heeft uit­ge­spro­ken
en dat we zojuist hebben gehoord in het evan­ge­lie.

Eenheid bewaren

Nu heb ik al wel van diaken Bruin gehoord
dat jullie een hechte en warme ge­meen­schap zijn,
dus die woor­den zullen wel op U van toepas­sing zijn,
maar ik denk tege­lijker­tijd toch
dat we allemaal wel ervaren
dat het vaak moei­lijk kan zijn
om de een­heid te bewaren
met andere mensen,
in een gezin of familie,
met de buren,
in ker­ke­lijk ver­band
op het werk
of waar dan ook.
Waarom heeft een rij­dende rechter
altijd werk?
Waarom is het Familie­di­ner
geen overbo­dige luxe?
Hoe komt het toch
dat er onder mensen zoveel con­flic­ten zijn?

Ieder zijn eigen verhaal

Dat moet ik zelf ook weleens ver­zuchten,
vooral sinds ik hulp­bis­schop en vica­ris generaal
gewor­den ben,
want nu komen vooral
de problemen en con­flic­ten
van de pa­ro­chies
bij me op het bureau.
Dan ben ik geneigd om te denken:
Waarom kijken mensen
niet over hun eigen
belangen en grenzen heen
om wat meer begrip voor elkaar te hebben?
Waarom staan ze niet wat meer open voor elkaar
Waarom zijn ze niet bereid
tot een beetje mede­wer­king?
Maar zo een­vou­dig ligt het vaak niet,
ie­der­een heeft zijn eigen verhaal,
er zijn altijd meer kanten aan een zaak,
heel vaak heeft ie­der­een z’n punt
en je kunt iets pas een beetje goed beoor­de­len
als je de ver­schil­lende invals­hoeken
hebt begrepen.

Zijn wens: de wil van de Vader

Maar in ieder geval is be­lang­rijk
en het is bijna de laatste wens van Jezus zelf
dat we proberen
de een­heid te bewaren.
Jezus heeft daar
op de laatste avond van Zijn leven voor gebe­den.
Om het meer precies te zeggen:
Hij heeft gebe­den
dat wij allen één mogen zijn,
zoals Hij en de hemelse Vader één zijn.
Niet
In deze woor­den van Jezus hebben we gelijk
een goede invals­hoek
om meer een­heid te kunnen bereiken.
Want in feite zegt Jezus hier
dat Hij verlangt dat wij één is zijn
zoals Hij één is met de Vader.
Hoe is Jezus één met de Vader?
Doordat die hemelse Vader
de bron van Zijn leven is,
doordat Hij helemaal is afgestemd
op de wil van de Vader.
In wat Hij doet en laat en zegt en zwijgt
gaat het niet om Hemzelf,
niet om Zijn eigen eer, Zijn positie,
Zijn gedachten en verlangens,
maar het gaat om de wil van Zijn Vader
en het gaat om de eer van die Vader.

We bid­den dat zelf in feite heel vaak,
iedere keer als wij het Onze Vader zeggen:
“Uw Naam worde geheiligd,
Uw rijk kome”.
Heer, het gaat niet om mij.
Ik sta niet zelf in het centrum van het heelal,
ik ben niet zo vre­se­lijk be­lang­rijk,
ik ben maar een stofje
in dat heelal.
U, Heer, bent het centrum en het doel
van ons men­sen­le­ven.

Cirkelen

Vaak zijn wij mensen geneigd
om in een cirkeltje om ons­zelf te draaien:
dit is mij aan­ge­daan,
zij hebben mij te kort gedaan,
ik ben bele­digd,
zij hebben mij pijn gedaan,
hij of zij zit fout.

Dovemansoren

In feite is dat een heel onvrucht­baar uitgangs­punt
om tot elkaar te kunnen komen.
Als we tot elkaar kunnen komen,
moeten we eerst kunnen luis­te­ren,
maar vaak bestaat een gesprek tussen mensen
uit woor­den voor dovemansoren.
We hoor­den dat in de eerste lezing van vandaag:
Stefanus is een leer­ling van Christus,
een van de eerste diakens.
Hij wordt ver­volgd en ze grijpen hem.
Dan spreekt hij over het visioen van Jezus
dat hij ziet,
vol vuur en en­thou­sias­me.
En wat doen de mensen
die hem niet moeten?
Ze stoppen hun oren dicht
en beginnen te schreeuwen:
ze willen het niet horen.

En zo zijn mensen in feite vaak,
ze luis­te­ren niet echt,
stoppen hun oren dicht
en schreeuwen zelf heel hard
omdat ze vin­den
dat ze zelf het hoogste woord moeten hebben.

Maar dan gaat het alleen maar fout,
het wordt erger,
de ver­wij­de­ring groeit.

Emotie

We weten allemaal
dat je meestal de ver­keerde dingen zegt
als je nog in de emotie zit.
Als we kwaad zijn of gekwetst,
komen er dingen uit ons
die we beter niet had­den kunnen zeggen
of had­den kunnen doen.
Dan maak je meer kapot
dan je lief is.
Als we emo­tio­neel zijn,
kunnen we dus beter wachten,
totdat er meer vrede is in ons hart.
Één ver­keerd woord
kan dan ver­hou­dingen
voor jaren verstoren.
Iets kapot maken, is ge­mak­ke­lijk;
iets her­stel­len uiterst moei­lijk.

Hoe be­lang­rijk is het echt?

We kunnen pas luis­te­ren
en ons openen voor een ander,
als we wat afstand kunnen nemen
van onze gevoelens.
Hoe zou­den we daartoe kunnen komen?
Zelf heeft het me altijd wel geholpen
als ik eraan probeer te denken
hoe God onze Vader
naar al die mensen kijkt:
met liefde, begrip en barm­har­tig­heid
en als ik in dat licht
de vervelende dingen
wat kan rela­ti­ve­ren.
Ons aardse leven is maar kort.
Alles gaat voorbij.
Wat betekenen die dingen
in het licht van de eeuwig­heid?
Hoe be­lang­rijk is dit nu eigen­lijk echt?

We kunnen pas groeien in een­heid
met iemand,
als we ons hart
in liefde kunnen openen voor die persoon.
Tenminste moet er dan
een soort verlangen naar ver­ge­ving
en naar nieuwe ver­hou­dingen zijn,
ook al voelen we nog pijn en verdriet.

 

Jezus

\Wat dat betreft kunnen we nog eenmaal
kijken naar Jezus in de zaal van het laatste avondmaal.
Hij zit daar
- het is de avond voor Zijn kruis­dood -
en Hij wéét:
één van mijn vrien­den, Judas,
zal mij verra­den;
een ander, Petrus, komt niet voor mij op
als ik eenmaal moet lij­den,
maar zal zeggen dat hij Mij niet kent
en alle andere op één na
vluchten ze weg....
Ie­der­een zal Hem in de steek laten
en Hij wéét dat op deze avond
en Hij bidt:
“Vader, mogen zij allen één zijn,
zoals U in Mij
en Ik in U”.
Amen.

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug