Afstand nemen om eenheid te vinden
Zevende zondag van Pasen C in Wormer
Op zondag 8 mei was ik voor de viering van de heilige Eucharistie in de H. Maria Magdalena parochie in Wormer. Het was een feestelijke viering met zang van "All Ages", een koor dat goed zingt en vooral nieuwere liederen zingt. Diaken Hans Bruin assisteerde. Veel parochianen heb ik daarna kunnen ontmoeten bij het koffie drinken, al moesten sommigen op deze dag natuurlijk wat sneller weg omdat het ook Moederdag is.
Homilie
Broeders en zusters,
“Mogen allen één zijn”,
is het thema van deze Eucharistieviering
naar aanleiding van de woorden
van het gebed
dat Jezus
in de zaal van het Laatste Avondmaal
heeft uitgesproken
en dat we zojuist hebben gehoord in het evangelie.
Eenheid bewaren
Nu heb ik al wel van diaken Bruin gehoord
dat jullie een hechte en warme gemeenschap zijn,
dus die woorden zullen wel op U van toepassing zijn,
maar ik denk tegelijkertijd toch
dat we allemaal wel ervaren
dat het vaak moeilijk kan zijn
om de eenheid te bewaren
met andere mensen,
in een gezin of familie,
met de buren,
in kerkelijk verband
op het werk
of waar dan ook.
Waarom heeft een rijdende rechter
altijd werk?
Waarom is het Familiediner
geen overbodige luxe?
Hoe komt het toch
dat er onder mensen zoveel conflicten zijn?
Ieder zijn eigen verhaal
Dat moet ik zelf ook weleens verzuchten,
vooral sinds ik hulpbisschop en vicaris generaal
geworden ben,
want nu komen vooral
de problemen en conflicten
van de parochies
bij me op het bureau.
Dan ben ik geneigd om te denken:
Waarom kijken mensen
niet over hun eigen
belangen en grenzen heen
om wat meer begrip voor elkaar te hebben?
Waarom staan ze niet wat meer open voor elkaar
Waarom zijn ze niet bereid
tot een beetje medewerking?
Maar zo eenvoudig ligt het vaak niet,
iedereen heeft zijn eigen verhaal,
er zijn altijd meer kanten aan een zaak,
heel vaak heeft iedereen z’n punt
en je kunt iets pas een beetje goed beoordelen
als je de verschillende invalshoeken
hebt begrepen.
Zijn wens: de wil van de Vader
Maar in ieder geval is belangrijk
en het is bijna de laatste wens van Jezus zelf
dat we proberen
de eenheid te bewaren.
Jezus heeft daar
op de laatste avond van Zijn leven voor gebeden.
Om het meer precies te zeggen:
Hij heeft gebeden
dat wij allen één mogen zijn,
zoals Hij en de hemelse Vader één zijn.
Niet
In deze woorden van Jezus hebben we gelijk
een goede invalshoek
om meer eenheid te kunnen bereiken.
Want in feite zegt Jezus hier
dat Hij verlangt dat wij één is zijn
zoals Hij één is met de Vader.
Hoe is Jezus één met de Vader?
Doordat die hemelse Vader
de bron van Zijn leven is,
doordat Hij helemaal is afgestemd
op de wil van de Vader.
In wat Hij doet en laat en zegt en zwijgt
gaat het niet om Hemzelf,
niet om Zijn eigen eer, Zijn positie,
Zijn gedachten en verlangens,
maar het gaat om de wil van Zijn Vader
en het gaat om de eer van die Vader.
We bidden dat zelf in feite heel vaak,
iedere keer als wij het Onze Vader zeggen:
“Uw Naam worde geheiligd,
Uw rijk kome”.
Heer, het gaat niet om mij.
Ik sta niet zelf in het centrum van het heelal,
ik ben niet zo vreselijk belangrijk,
ik ben maar een stofje
in dat heelal.
U, Heer, bent het centrum en het doel
van ons mensenleven.
Cirkelen
Vaak zijn wij mensen geneigd
om in een cirkeltje om onszelf te draaien:
dit is mij aangedaan,
zij hebben mij te kort gedaan,
ik ben beledigd,
zij hebben mij pijn gedaan,
hij of zij zit fout.
Dovemansoren
In feite is dat een heel onvruchtbaar uitgangspunt
om tot elkaar te kunnen komen.
Als we tot elkaar kunnen komen,
moeten we eerst kunnen luisteren,
maar vaak bestaat een gesprek tussen mensen
uit woorden voor dovemansoren.
We hoorden dat in de eerste lezing van vandaag:
Stefanus is een leerling van Christus,
een van de eerste diakens.
Hij wordt vervolgd en ze grijpen hem.
Dan spreekt hij over het visioen van Jezus
dat hij ziet,
vol vuur en enthousiasme.
En wat doen de mensen
die hem niet moeten?
Ze stoppen hun oren dicht
en beginnen te schreeuwen:
ze willen het niet horen.
En zo zijn mensen in feite vaak,
ze luisteren niet echt,
stoppen hun oren dicht
en schreeuwen zelf heel hard
omdat ze vinden
dat ze zelf het hoogste woord moeten hebben.
Maar dan gaat het alleen maar fout,
het wordt erger,
de verwijdering groeit.
Emotie
We weten allemaal
dat je meestal de verkeerde dingen zegt
als je nog in de emotie zit.
Als we kwaad zijn of gekwetst,
komen er dingen uit ons
die we beter niet hadden kunnen zeggen
of hadden kunnen doen.
Dan maak je meer kapot
dan je lief is.
Als we emotioneel zijn,
kunnen we dus beter wachten,
totdat er meer vrede is in ons hart.
Één verkeerd woord
kan dan verhoudingen
voor jaren verstoren.
Iets kapot maken, is gemakkelijk;
iets herstellen uiterst moeilijk.
Hoe belangrijk is het echt?
We kunnen pas luisteren
en ons openen voor een ander,
als we wat afstand kunnen nemen
van onze gevoelens.
Hoe zouden we daartoe kunnen komen?
Zelf heeft het me altijd wel geholpen
als ik eraan probeer te denken
hoe God onze Vader
naar al die mensen kijkt:
met liefde, begrip en barmhartigheid
en als ik in dat licht
de vervelende dingen
wat kan relativeren.
Ons aardse leven is maar kort.
Alles gaat voorbij.
Wat betekenen die dingen
in het licht van de eeuwigheid?
Hoe belangrijk is dit nu eigenlijk echt?
We kunnen pas groeien in eenheid
met iemand,
als we ons hart
in liefde kunnen openen voor die persoon.
Tenminste moet er dan
een soort verlangen naar vergeving
en naar nieuwe verhoudingen zijn,
ook al voelen we nog pijn en verdriet.
Jezus
\Wat dat betreft kunnen we nog eenmaal
kijken naar Jezus in de zaal van het laatste avondmaal.
Hij zit daar
- het is de avond voor Zijn kruisdood -
en Hij wéét:
één van mijn vrienden, Judas,
zal mij verraden;
een ander, Petrus, komt niet voor mij op
als ik eenmaal moet lijden,
maar zal zeggen dat hij Mij niet kent
en alle andere op één na
vluchten ze weg....
Iedereen zal Hem in de steek laten
en Hij wéét dat op deze avond
en Hij bidt:
“Vader, mogen zij allen één zijn,
zoals U in Mij
en Ik in U”.
Amen.
