Het ei en de paashaas: Waar denk je aan bij Pasen?
Rudolf Dasbach onderscheiden met Bavopenning
Op eerste Paasdag was ik in de H. Thomaskerk in Huizen voor de viering van de Eucharistie en het uitreiken van een onderscheiding aan Rudolf Dasbach die na twaalf jaar het kerkbestuur verlaat en veel verdiensten voor de parochie heeft.
De Paasmis was een feestelijke gezinsmis met een volle kerk en met medewerking van kinderkoor de Huizermaatjes en Vamos, die mooi gezongen hebben. Het was toepasselijk dat juist na zo'n Eucharistieviering er een receptie was als afscheid voor Rudolf Dasbach als kerkbestuurslid, vice-voorzitter en laatstelijk secretaris, want hij en zijn vrouw zetten zich in voor de gezinsliturgie en het kinderkoor. Dasbach was van 2005-2015 vice-voorzitter van het parochiebestuur en de laatste twee jaar secretaris van het bestuur van het samenwerkingsverband van Huizen, Blaricum en Laren. Hij heeft een goede en belangrijke rol gespeeld in het bevorderen van de samenwerking van de parochies en de pastores in het Gooi, met aandacht voor de communicatie door website en nieuw parochieblad. Ook het pijnlijke dossier van de sluiting van de St. Vituskerk in Huizen heeft hij begeleid. Daarvoor was hij ook vele jaren actief in jongerenkoor, de liturgiegroep en woordvieringen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat veel mensen op de receptie bleven na afloop van de Mis waar ik aan Rudolf Dasbach de Bavopenning uit mocht reiken als dank voor zijn verdiensten.
Homilie
Verdrietig?
Zijn jullie weleens verdrietig?
We zijn allemaal weleens verdrietig, denk ik.
Of je oud bent of jong, rijk of arm, klein of groot, we hebben allemaal verdriet.
Ik kan me nu nog herinneren dat ik heel verdrietig was toen mijn opa dood ging en toch was ik toen nog niet eens vier jaar oud.
Als je heel erg verdrietig bent, denk je vaak dat er niets anders is dan je eigen verdriet, alle andere dingen zijn ver weg, ze zeggen je niks. Je zit dan opgesloten - om zo te zeggen - in het graf van je verdriet.
Waar denk je aan bij Pasen?
Als we de straat opgaan en aan de mensen vragen: “Waar denken jullie aan bij het woord “Pasen”?”, zullen we weinig antwoorden krijgen die ons de betekenis van het Paasfeest uitleggen. Dat is al vaker onderzocht.
Waar denken mensen aan?
Aan de Paashaas?
Aan Paaseieren?
Mensen denken niet zo vaak aan Jezus die weer levend is geworden, opgestaan uit de dood. Niet als een lijk dat weer gewoon levend wordt, maar het is een ander, nieuw leven dat Jezus heeft gekregen, stralend en heerlijk, zonder dood.
Een doods ei
Paaseieren zijn wel heel leuk. Ze worden verstopt en dan mag je ze gaan zoeken. Een paasei is een feestelijk ei, mooi gekleurd of versierd, en een teken van nieuw leven. Misschien heb je op internet weleens een filmpje gezien van een kuikentje dat geboren wordt. Ik heb het laatst nog gezien en dat is heel leuk: eerst zien je het ei, het lijkt dood, als een steen; het ei begint dan een beetje te rollen, de schaal gaat kapot en een lief kuikentje kruipt er met veel moeite uit.
Dat is eigenlijk net als bij Jezus: Hij was dood, ze hadden Zijn dode lichaam in een grot gelegd: een rotsgraf. En er lag een grote steen voor Zijn graf. Het was als een doods ei. Zijn vrienden waren heel verdrietig. Maar dan wordt de steen weggerold en Jezus komt levend en stralend naar buiten.
En net als de vrouwen en de leerlingen Jezus gingen zoeken, mogen de kinderen paaseieren zoeken: die eieren die dood lijken, maar waar zo ineens nieuw leven uit kan kruipen!
Tik, tik, tik!
Zo zal het ook wel een beetje gaan in ons eigen leven: soms is ons leven net als zo’n ei: doods en ongezellig, treurig. Heel veel mensen in de wereld hebben een moeilijk en verdrietig leven met oorlog, honger, met ziekte en pijn. Als dat ons gebeurt, denken we al gauw dat er alleen maar nare dingen zijn.
Maar uit dat ei kan dus ineens een kuikentje - tik, tik, tik - naar buiten kruipen.
Er komt een dag...
Ook dat is bij ons zo: soms is alles naar en verdrietig. Zeker als er iemand is dood gegaan van wie je heel veel houdt, zoals dat bij de apostelen was of als je iets verkeerds hebt gedaan, waar je erg veel spijt van hebt. Dan denk je dat het leven nooit meer mooi en fijn kan worden.
Maar dan moet je toch weer opstaan, iets gaan doen, verder gaan en zo komt er een nieuw begin op gang. Er komt dan weer een dag waarop de zon toch een beetje gaat stralen en je krijgt weer nieuwe hoop en moed.
Een klein Pasen
Zo gebeurt het vaak in ons leven; dat is als het ware een klein Pasen, een nieuw begin. Dat is iets wat we in ons leven nooit moeten vergeten: er is een nieuw begin! Heb je een grote fout gemaakt, iets stoms en heel verkeerds gedaan? Er is een nieuw begin! Ben je zo verdrietig dat je denkt dat het nooit meer iets kan worden? Er is een nieuw begin! Er is een nieuw begin omdat de wereld en de mensen, de natuur en alles wat er gebeurt niet zomaar een stom toeval is, maar er een God is die van ons houdt, die wil dat alles uiteindelijk goed komt.
Het grote Pasen
En aan het einde van ons leven komt voor ons het grote Pasen: we gaan allemaal dood, dat is naar maar waar, het is een realiteit, maar het is een doorgang: er is een nieuw begin. Ook wij zullen opstaan uit de dood, verrijzen tot nieuw leven. Dat is de belofte van deze dag, dat is wat Jezus ons laat zien.
En de paashaas?
En waarom een paashaas? Normaal legt een eend of een kip toch de eieren? Waarom dit beest op Pasen? Niemand die het eigenlijk echt kan zeggen, er zijn allerlei verhalen en theorieën over. Sommigen zeggen dat het is omdat een haas met zijn ogen open slaapt. Ik weet niet of het waar is. Maar die paashaas zou dan betekenen: Mensen, hou je ogen open, wees waakzaam, laat je niet in slaap sussen. Kijk uit naar een toekomst en geloof in een nieuw begin; kijk uit naar dat nieuwe begin, naar het nieuwe leven, dat in Jezus Christus is, in Christus die verrezen is!
