Arsacal
button
button
button
button


Zusters van de Voorzienigheid kiezen nieuw bestuur

Kapittel in Heemstede

Nieuws - gepubliceerd: woensdag, 7 juni 2017 - 391 woorden
De kapittelleden, vierde en vijfde van links en de meest rechtse zuster zijn de gekozenen
De kapittelleden, vierde en vijfde van links en de meest rechtse zuster zijn de gekozenen

Woens­dag 7 juni werd in het Moederhuis in Heem­ste­de het alge­meen kapit­tel van de zusters van de Voor­zienig­heid besloten met onder meer de keuze van de alge­meen overste en de raad. ‘De Voor­zienig­heid’ is een dio­ce­sane con­gre­ga­tie van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam, reden waarom ik het keuzekapit­tel heb voor­ge­zeten.

Gekozen wer­den de zusters Johanna Kete­laar (alge­meen overste), Judith van der Werff en Riet Hendriksen. De laatste twee zusters vormen wat door het reli­gi­euzen­recht als de Raad wordt aan geduid, maar door de zusters zelf wor­den deze drie zusters vooral bestuur genoemd en ze wil­den alle drie graag in grote saam­ho­rig­heid en col­le­giali­teit optre­den. Dat is, gezien de leef­tijd van de zusters, ook wel te begrijpen: alle zusters zijn boven de 70, op vier na zijn de zusters boven de 80. Ik trof zusters tegen of boven de 100 die nog opmer­ke­lijk vitaal waren. In totaal zijn er nu geen 60 zusters meer, maar het was ooit een grote con­gre­ga­tie met meer dan 800 reli­gi­euzen.

In 1852 was pastoor P. Hesse­veld een kin­dertehuis be­gon­nen in Am­ster­dam; een jaar later kwam daar Mietje Stroot aan, de latere Moeder Theresia, om te helpen. In 1856 leg­den de eerste meisjes geloften af en ontstond de Con­gre­ga­tie. De con­gre­ga­tie Arme Zusters van het God­de­lijk Kind, later beter bekend als de zusters van "De Voor­zienig­heid", namen de zorg voor de meisjes op zich. Rondom dit tehuis groeide in de loop van de tweede helft van de negen­tien­de eeuw een groot rooms-katho­liek sociaal-edu­ca­tief centrum. De zusters leg­den zich toe op zorg voor (wees)kin­de­ren, onder­wijs, later ook bejaar­den­zorg, gezins­zorg, maat­schap­pe­lijk werk en pas­to­rale zorg.

De con­gre­ga­tie is nu ‘in afbouw’ en het thema luidde dan ook: “Blijf bij ons, want het wordt al avond”, de woor­den die de Emmaus­gan­gers tot de verrezen Heer spraken. In de gebeds­vie­ring ’s mid­dags heb ik naar aan­lei­ding van die tekst ge­spro­ken: de zusters en de Cognregatie verkeren in de avond van hun leven. Er is veel om op terug te zien, laten we dat niet alleen met weemoed doen en vanuit een gevoel van verlies maar vooral in dank­baar­heid, zoals de Emmaus­gan­gers gelei­de­lijk leer­den te doen. En laten we zoeken wat ook ons hart doet bran­den door het te voe­den met de H. Schrift, de sacra­menten, de eigen spiri­tua­li­teit van de Con­gre­ga­tie en wat ons per­soon­lijk helpt om onze weg met Jezus te gaan.

Terug