Arsacal
button
button
button
button


Undercover of onverwacht: wees waakzaam Hij komt!

Advent

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 3 december 2017 - 866 woorden

Op de eerste zon­dag van de Advent heb ik de heilige Mis gevierd in de ka­the­drale basiliek van Sint Bavo in Haar­lem, waar het heren­koor van de ka­the­draal onder lei­ding van Rens Tienstra met titulair organist Ton van Eck Gre­go­ri­aanse en meerstemmige zang ten gehore bracht.

Der ka­the­draal bereidt zich voor op het kerst­feest. Volgende week zon­dag wor­den de kaarten voor de Nacht­mis­sen al uitge­ge­ven. en na­tuur­lijk staan er ver­schil­lende mooie concerten en vie­rin­gen op het pro­gram­ma, zoals de Lessons and Carols op zater­dag­avond 23 de­cem­ber (20.00 uur).

Homilie

Waak­zaam­heid en ver­wach­ting

Met oud en nieuw
blikken we terug
en we kijken vooruit.
Vandaag doen we dat ook
want het is ker­ke­lijk nieuw­jaar,
begin van een nieuw li­tur­gisch jaar
waarin we vooral uit de evan­ge­lies
van Marcus en Johannes lezen.
De kern­woor­den voor dat voor­uit­zien en terug­blik­ken
zijn ver­wach­ting en waak­zaam­heid:
in de Advents­tijd zien we uit
naar de komst van de Heer;
die ver­wach­ting vraagt waak­zaam­heid,
die vandaag in het evan­ge­lie centraal staat.

Beveilin­gingscamera

Met alle beveili­gingscamera’s in de straten,
goed hang- en sluit­werk op onze huizen,
anti-virus­pro­gramma’s op onze com­puters,
weten we wel wat waak­zaam­heid is.
Maar in het evan­ge­lie gaat het dieper;
daar heeft het te maken
met omzien en voor­uit­zien,
ons leven be­schou­wen,
en dat is zeker iets goeds om te doen.
Ons leven gaat zo snel voorbij
en de dag komt naderbij
waarop we van deze aarde ver­trek­ken
en oog in oog met de Heer zullen staan.
Is er nog iets wat we moeten her­ne­men?
De Advent nodigt ons uit
om daar onze per­soon­lijke beveili­gingscamera
op te richten,
daar onze waak­zaam­heid naar uit te laten gaan.
Zijn er zaken blijven liggen,
hebben we nog iets goed te maken,
is er een stap die we kunnen zetten
om een relatie te her­stel­len
met God of de naaste?
Waar zou­den we
een nieuw begin kunnen maken?

Kansen geven

Het moei­lijkste woordje is vaak “Sorry,
zo had ik het niet moeten doen”.
Het is een teken van groot­heid
als we klein kunnen zijn.
Als we veel kracht nodig hebben
om ons eigen gelijk te beves­tigen,
blijft er weinig kracht meer over
om ver­ge­ving te vragen,
maar we leven allemaal van ver­ge­ving;
ver­ge­ving van God en van mensen
die ons willen aan­vaar­den
en nieuwe kansen willen geven
en dat is dus ook
wat we voor en met anderen moeten doen:
proberen - als het kan -
om opnieuw te beginnen,
nieuwe kansen te geven
en in ieder geval niet verhar­den.
Daar gaat de waak­zaam­heid over.

Undercover

Onze Lieve Heer is daarbij voor ons
als een “undercover boss”,
u zult het pro­gram­ma wel kennen:
de baas is onherken­baar vermomd aanwe­zig;
zo gaat het ook met onze hemelse Baas:
soms hebben we wel iets van een idee
en vangen we een glimp van Hem op,
vaak herkennen we Hem niet,
soms ervaren we met dank­baar­heid
Gods lei­ding en voor­zienig­heid,
dan weer lijkt Hij ver en zelfs afwe­zig.
Dat ligt soms ook aan ons,
dan moeten wij weer iets gaan doen
om Hem te kunnen herkennen.

Matteüs 25

Vorige week, op het feest van Christus Koning,
kwam dat zo mooi naar voren
in het evan­ge­lie uit Matteüs 25
over de ont­moe­ting met de Heer
aan het einde der tij­den;
Daar blijkt dat Jezus door de mensen
niet was herkend
in de hon­gerigen, dors­tigen, zieken en vreem­de­lingen.
Het was voor ie­der­een,
de goede én de min­der goe­den,
de schapen en de bokken,
een grote verras­sing
toen de iden­ti­teit van hun Heer
werd ont­huld:
Hij was het aan wie je je goede werken
wel of niet had gedaan,
Hij was het
aan wie je je liefde had gegeven.
Wat je een noodlij­dende geeft,
is aan God zelf gedaan.

Omdat het moest?

Intussen zijn we dus
een nieuw ker­ke­lijk jaar be­gon­nen
met deze Advent.
Weer komt die baas er bij
in het evan­ge­lie van deze dag
in de gelijkenis die Jezus ver­telt;
die baas, die man komt hier niet “undercover”,
maar hij verschijnt op de werkvloer wel on­ver­wacht
na een lang verblijf in het bui­ten­land
en hij krijgt ineens een indruk
van hoe de die­naars
het beheer hebben uitge­voerd.
Zijn ze er ge­mak­ke­lijk over gaan denken,
hebben ze zitten slapen
of bleven ze zorg­vul­dig en actief?
Hadden ze gewerkt ‘omdat het moest’
en zolang er druk op zat
of had­den ze dat met bezieling en over­tui­ging gedaan?
De waak­zaam­heid houdt in
dat we het goede doen
ook als niemand ons kan zien.
Zo moeten we uitzien naar de Heer,
de hemelse Vader van alle mensen.

Zo is het ook met God

Relaties kunnen verarmen en vervagen,
wie niet inves­teert in een relatie
moet er niet van staan te kijken
als die verbleekt,
zo is het onder mensen,
zo is het ook met God.

Het verbleken van een relatie
kan vele oor­zaken hebben;
soms zijn we mis­schien te veel met ons­zelf bezig
om echt open te staan voor anderen
en vragen we ons meer af
wat we krijgen
dan wat we geven.
Maar juist doordat we geven
geneest de pijn
van wat we missen.

Toekomst

In deze Advents­tijd
wor­den we dus uit­ge­no­digd
waak­zaam te zijn
en ver­wach­tings­vol te leven,
uit te zien naar wat komt,
te geloven in de toe­komst,
uit­ein­delijk in de toe­komst
die God ons zal geven.
Ja, we wor­den uit­ge­no­digd
om met ver­trouwen en opti­misme
naar de toe­komst te kijken
die God ons zal geven
en ons leven en onze inzet te richten
op die ont­moe­ting.
Amen

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug