Arsacal
button
button
button
button


Ga biechten!

Bereid de weg van de Heer...

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 23 december 2018 - 951 woorden
Chr. Hoffman
Chr. Hoffman
Ga biechten!
Ga biechten!
(foto: Chr. Hoffman)

Op de vierde zon­dag van de Advent was ik in de Agnes­kerk voor de Sint Jozef­paro­chie voor gelo­vi­gen die verbon­den zijn met de bui­ten­ge­wone vorm van de Latijnse Li­tur­gie. De drie pries­ters die daar momenteel zijn, waar­on­der pastoor Martin Kromann Knudsen, hebben in deze periode hun 12½-jarig pries­ter­feest gevierd. Ook maakte ik kennis met de doop­kan­di­da­ten.

Het was voor mij een gelegen­heid de pries­ters Vitalij Leontiev, Peter Hagenbeek en de pastoor met hun jubileum te fe­li­ci­te­ren en een aantal volwassen kan­di­da­ten te leren kennen die zich op de opname in de kerk voor­be­rei­den. Daarvoor was na de H. Mis volop gelegen­heid.

Omdat de li­tur­gie in de Sint Agnes­kerk wordt gevierd volgens het missaal van 1962 (Tri­den­tijnse li­tur­gie) wBereid de weg van de Heer!ren de lezingen andere dan in de gewone vorm: 1Kor 4, 1-5 en Lc 3,1-6. In het evan­ge­lie klonk dus de oproep van Johannes de Doper tot beke­ring, waarop ik in de on­der­staan­de homilie heb aan­ge­slo­ten.

Harte­lijk dank voor de foto's aan de heer Sj.Oostveen (foto's onder) en mw. Chr. Hoffman.

HOMILIE

Vox clamantis in deserto:
Parate viam Domini

Een stem die roept in de woes­tijn,
bereid de weg des Heren!

Een gees­te­lij­ke voor­be­rei­ding

Broe­ders en zusters,

Het kerst­feest staat voor de deur
en het is vandaag de grote voorloper des Heren,
de heilige Johannes de Doper,
die ons in het evan­ge­lie oproept
om ons daarop voor te berei­den:
“Bereid de weg van de Heer,
maak zijn paden recht”.
Het is dui­de­lijk
dat het hier niet let­ter­lijk
erom gaat een weg te effenen,
het gaat hier om een gees­te­lij­ke voor­be­rei­ding,
maar het beeld dat de Doper hierbij gebruikt
is dat van een koning of Heer
die een bepaalde weg aflegt
om zijn doel te bereiken
en wordt vooraf gegaan door dienaren,
die ervoor zorgen
dat de weg wordt ontdaan
van rotsblokken en stenen
en dat de gaten in de weg wor­den gedicht,
zodat het rijtuig van de koning
zon­der problemen door kan rij­den.

Welke hobbels en kuilen?

Dat is het beeld,
maar de wer­ke­lijk­heid waar dit beeld op doelt,
is onze gees­te­lij­ke voor­be­rei­ding
op de komst van onze Heer en Heiland,
Jezus Christus:
Welke hobbels en kuilen
zijn er te vin­den op de weg naar ons hart?
Welke zon­den, welke weerstand, welk ongeloof,
welk gebrek aan ver­trouwen en overgave
versperren de toegang,
verhin­de­ren dat de genade zijn werk in ons doet?

Gewetens­on­der­zoek en biecht

De oproep van Johannes de Doper
“Bereid de weg des Heren”
weer­klinkt dus vandaag
om ons uit te nodigen schoon schip te maken,
te komen tot een gewetens­on­der­zoek
en tot het sacra­ment van de biecht.
We gaan het kerst­feest vieren,
de geboorte van onze Heer in God
die onder ons verscheen als een kind in de kribbe.

Eenvou­dig

Dat de aller­hoog­ste, almach­tige God
tot ons is geko­men als een weerloos Kind,
in arme­lijke omstan­dig­he­den,
dus in uiterste nede­rig­heid,
moet voor ons allen een teken zijn
dat ieder die de weg van Jezus Christus wil gaan,
een pad van nede­rig­heid en eenvoud moet kiezen.
Alleen wie een­vou­dig
en in zekere zin gering denkt over zich­zelf,
wie nederig probeert zich te binnen te brengen
waar hij of zij niet heeft beant­woord aan die oproep
om geloof, hoop en liefde te ver­sprei­den,
zuiver en trouw te zijn aan Gods gebo­den,
zal de weg van de Heer kunnen gaan,
die de weg van het Kind van Beth­le­hem,
de weg van de eenvoud is.
Schaamte of trots moeten ons niet weer­hou­den
om eer­lijk onze zon­den te belij­den.
Wat is het voor mensen toch vaak moei­lijk
om ver­ge­ving te vragen aan God of hun naaste!
Wat is het moei­lijk om te buigen!
En toch: alleen wie kan buigen
en zijn fouten probeert te her­stel­len
- zo als dat kan -
die kan het Kind in de kribbe
in zijn armen sluiten
en in zijn hart.

Wat zal hij ervan denken?

Soms weerhoudt die schaamte mensen ervan
eer­lijk te zijn in de biecht.
Ze denken dan mis­schien:
wat moet de pries­ter er wel niet van denken
als ik dit of dat belijdt?
Maar U kunt gerust zijn:
er is waar­schijn­lijk niemand
die zo goed weet en begrijpt
wat er zich afspeelt in de levens van mensen
als juist een biecht­va­der.

Aan God bele­den

Bedenk ook altijd
dat U niet spreekt tot deze pries­ter,
maar dat u uw zon­den belijdt aan God.
Hij is het voor we een schone schijn proberen op te hou­den
als we in de biecht niet eer­lijk zijn
of ons mooier voordoen dan we zijn.
Die God is barm­har­tig en liefde­vol
en Zijn genade zal ons beter kunnen helpen
naarmate we zelf die schaduw­kanten van ons leven
onder ogen durven zien.

Biecht­va­der

“Er zal in de hemel meer vreugde zijn
over één zon­daar die zich bekeert,
dan over negen-en-negen­tig recht­vaar­digen
die geen beke­ring nodig hebben “(Lc. 15,7).
Die vreugde geldt heel in het bij­zon­der
voor de biecht­va­der.
Het is één van de grootste vreug­den voor een pries­ter
als hij de absolutie mag geven
aan iemand die met oprecht berouw
terug­keert van een weg
vol rotsblokken en stenen,
vol hobbels en kuilen.
Want niet voor niets
wordt de pries­ter die biecht hoort
“biecht­va­der”genoemd.
Hij is als die vader
uit de parabel van de verloren zoon
die op de uitkijk staat
en vol vreugde is als hij
zijn weggelopen zoon
in de verte ziet aan­ko­men.
Hij gaat hem tegemoet
en sluit hem in zijn armen.

Welkom!

Dat is de zen­ding van de pries­ter
die biecht­va­der is:
als een gees­te­lij­ke vader
vol bovenna­tuur­lijke liefde
dat kind van God ont­van­gen
dat mis­schien heel ver weg was gegaan,
maar terug wil komen,
het goed wil maken met God en de naaste.

Dit was het wat de pries­ters leer­den:
Wees een leeuw op de preek­stoel,
maar wees een lam in de biecht­stoel!

Dus: ga met ver­trouwen naar dit sacra­ment,
ga met berouw,
met een verlangen naar herstel,
naar eenvoud,
wees nederig en eer­lijk:

“Bereid de weg des Heren!”

Amen


Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug