Arsacal
button
button
button
button


Leden kathedrale koor feestelijk geïnstalleerd

Groep acht voltooit de opleiding met de gouden speld

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 30 juni 2019 - 1004 woorden
oefenen voor de Mis
oefenen voor de Mis
Leden kathedrale koor feestelijk geïnstalleerd
Leden kathedrale koor feestelijk geïnstalleerd

Tijdens de fees­te­lij­ke eucha­ris­tie­vie­ring van 30 juni in de ka­the­drale basiliek van sint Bavo in Haar­lem zijn de zeven­tien nieuwe koorle­den van de koor­school geïnstalleerd. Tege­lijk voltooide een even groot aantal uit groep acht de koor­oplei­ding met het ont­van­gen van de gou­den speld.

Aan het begin van de Eucha­ris­tie­vie­ring vond de in­stal­la­tie plaats met een gebed en zegen en het opleggen van de superpli - het witte koorhemd - en kregen de jongens en meisjes van groep acht hun gou­den speld.

Aan het eind van de Mis zong groep acht een motet als een soort vol­tooi­ing en afscheid van de koor­school, al hopen we dat ze met het ka­the­drale koor verbon­den zullen blijven.

Bij elkaar ston­den er 106 koorle­den op de tre­den achter het altaar om met hun fraaie zang de lof Gods te zinen.

Een mede­wer­ker van de koor­school ont­ving in de vie­ring het heilig vormsel en de eerste heilige communie.

 

Homilie

Tolle lege

Beste koorle­den, broe­ders en zusters,

Zingen in zo’n prach­tig koor
als jullie doen, beste koorle­den,
is niet zomaar iets,
het is iets heel bij­zon­ders.
De heilige Au­gus­ti­nus,
een kerk­le­raar die lang gele­den leefde,
heeft het al gezegd:
“Zingen is dubbel bid­den”.
Hij kon het weten,
want hij had zich bekeerd
en was in God gaan geloven
door een liedje:
“Tolle, lege”
had hij door het open raam
een kin­derstem horen zingen.
Dat is Latijn en het betekent:
“Pak op en lees!”
Wat moest hij pakken?
Er lag een bijbeltje voor zijn neus.
Hij klapte het open en hij las:
“Laten we ons goed gedragen (...)
Bekleed je met de Heer Jezus Christus.
Blijf niet lan­ger
bij je zon­dige verlangens” (Rom. 13, 13-14; Confessiones VIII.XII).
Dat raakte hem,
want hij was niet altijd
zo netjes geweest.

Zingen tegen de Arianen

Au­gus­ti­nus werd een tijdje
nadat dit gebeurd was
gedoopt door bis­schop Ambrosius
in de Dom van Milaan.
Ook Ambrosius wist
hoe be­lang­rijk de muziek is.
Hij schreef zelf hymnen en lie­de­ren
en ik denk dat jullie
- beste koorle­den -
vast weleens een lied of hymne
van Ambrosius zullen zingen.
Op een dag kreeg Ambrosius er lucht van
dat de Arianen - dat was een soort protest­groep
tegen het katho­lie­ke geloof -
katho­lie­ke kerken wil­den gaan bezetten
om die te veroveren.
Ambrosius vroeg alle katho­lie­ken
naar de kerk te gaan en daar te blijven,
zodat dit niet zou gaan gebeuren.
En om de spirit erin te hou­den,
ging hij met hen alle hymnen en lie­de­ren instu­de­ren
die hij­zelf ge­schre­ven had!
En dat is prima gelukt!
Zo werd die kerk gered door het zingen.

Carrel en Claudel

Ik heb weleens ooit eer­der
het verhaal ver­teld van Alexis Carrel
en van Paul Claudel.
Beide waren Fransen,
ze zijn allebei heel beroemd gewor­den
en geno­mi­neerd voor de Nobel­prijs,
Carrel als arts en weten­schapper,
Claudel als beroemde schrijver;
ze had­den allebei hun geloof verloren
en alle twee zijn ze
op een bepaald moment van hun leven
een kerk binnen gelopen:
Carrel in Lourdes,
Claudel in de Nôtre Dame in Parijs,
die kerk die pas gele­den
in vlammen is opge­gaan.
En daar begon een koor te zingen,
beide keren was het
een uit­voe­ring van het Mag­ni­fi­cat, de lofzang van Maria.
Ze wer­den diep geraakt,
er ging een knop om in hun leven,
de Geest van God had hun ziel verlicht.

Muziek als weg naar je ziel

Na­tuur­lijk was er in het leven
van Au­gus­ti­nus, van Carrel en Claudel
al het nodige gebeurd
dat hen op deze weg had geplaatst.
Maar hun inner­lijk weerstand brak
door de muziek;
de muziek opende hun hart
en gaf hun een diepe erva­ring
van wat mooi is, wat goed is en echt.
De muziek bracht hen bij hun diepste, ware zelf
en dus bij God.
De muziek hielp hen om te luis­te­ren naar hun hart
en te ont­dek­ken wie we zijn:
kind van God,
bemind door God,
met God verbon­den.

Sat het mag blijven klinken!

Beste nieuwe koorle­den,
beste ouders en familie,
voor jullie begint vandaag
een nieuw avontuur.
Wat zal jullie tijd op de koor­school
allemaal gaan brengen?
ik hoop en ik verwacht
dat jullie een heel mooie koor­tijd
mogen gaan beleven.
Van harte gefe­li­ci­teerd
met jullie in­stal­la­tie!
En beste koorle­den van groep acht
die vandaag de gou­den speld hebben ont­van­gen,
ook jullie: van harte gefe­li­ci­teerd.
Ik wens je toe dat je de mooie muziek
die jullie hebben geleerd en gezongen
in je hart mag blijven meedragen
en dat mis­schien af en toe
een zin die je hebt gezongen
mag klinken in je leven
als een ant­woord
op de vragen en situaties
die je op je levensweg zult tegen komen.

Jezus en de Geest

Ook jou wil ik fe­li­ci­te­ren, beste Michelle,
nu jij vandaag mag vieren
dat je het vormsel en de eerste communie ont­vangt.
Ik zal mijn hand op je hoofd leggen
en je voor­hoofd zalven
als teken dat God je beschermt
en je liefheeft
en je leidt door Zijn Geest.
En ik bid dat de Geest van God
je veel goede gedachten en plannen
mag ingeven
en dat je een mooi leven mag hebben,
naar het voor­beeld van Jezus,
die je ont­vangt in de heilige communie.

Jezus volgen? Of toch maar niet?

Nog een heel klein woordje
over het evan­ge­lie van vandaag:
Jezus heeft allerlei mensen ge­roe­pen
om Hem te volgen, met Hem mee te gaan.
Maar niet ie­der­een deed dat
met de beste motieven.
Velen wil­den toen al
Jezus wel volgen,
maar dan moest het wel goed uit­ko­men
en niemand moest hun eer te na komen.
We horen vandaag over leer­lin­gen
die wraak wil­den nemen,
toen ze niet aar­dig wer­den ont­van­gen;
anderen hebben altijd excuses en smoesjes:
er is altijd wel iets
waardoor het toch niet past
om nu met Jezus mee te gaan.
Dat is denk ik heel herken­baar,
want ook wij willen Jezus wel volgen
maar tege­lijk hebben wij zelf
allerlei plannen, doelen, ideeën
over wat we wel willen en wat niet.

Groei!

Maar geloven is juist een stukje overgave,
ver­trouwen dat er een goede weg
voor ons is uit­ge­stip­peld,
nee, niet door ons zelf,
maar door een God en Vader,
die ons niet altijd de ge­mak­ke­lijkste weg laat gaan,
maar die ons een weg laat gaan
- ook inner­lijk, ook gees­te­lijk: een gees­te­lij­ke weg -
naar een prach­tige bestem­ming.
Dus: blijf lopen, ga vooruit,
met ver­trouwen
en groei...!

Terug