Arsacal
button
button
button
button


Perspectief. Wat zie je?

Dagmis van Kerstmis (TV-mis) in Amsterdam

Overweging Preek - gepubliceerd: vrijdag, 25 december 2020 - 829 woorden
Een lege kerk...
Een lege kerk...
met de doventolk
met de doventolk
Perspectief. Wat zie je?

Op eerste kerst­dag heb ik de dag­mis gevierd in de Sint Nicolaas­basi­liek in Am­ster­dam, waar deze kerst de KRO-Eucha­ris­tie­vie­ringen vandaan komen.Ook de nacht­mis was vanuit de Nicolaas uitgezon­den.

De kerk was leeg, want van­wege de tele­vi­sie-uitzen­ding was dat in deze omstan­dig­he­den min­der goed te doen. Toch was door de zang en de goede ver­zor­ging het een fees­te­lij­ke vie­ring.

Openings­woord


Van harte heet ik U allen welkom
die met ons verbon­den bent.
Het is kerst­mis
en ook al voelen we allemaal
de beper­kingen van deze Corona-tijd,
we willen van deze vie­ring
een feest maken, ter ere van Jezus.
Ik hoop dat U geraakt mag wor­den
door de mooie zang,
door de woor­den
van de blijde bood­schap
die zal klinken
en dat U ver­bon­den­heid mag ervaren
met deze vie­ring
en met het Kind, de Zoon van God,
die deze nacht geboren is.
Mis­schien is deze kerst­mis
voor U moei­lijker dan andere jaren;
ik hoop dat de vie­ring van deze Mis
u dan een beetje extra troost zal geven
en dat U steun en kracht
en Gods liefde mag ervaren.

Laten we ons nu samen
even klein maken
en ver­ge­ving vragen
voor wat niet zo goed was...

 

HOMILIE Dagmis van kerst­mis

Lock down?

Zeker, dit is voor veel mensen
geen ge­mak­ke­lijke tijd.
Maar wij mogen dan zelf wel
in “lock down” zitten,
onze geest en ons hart
moeten we niet afsluiten,
maar juist openen,
zeker in deze dagen.
Nu moeten we niet gaan voor ons­zelf,
maar aan­dacht hebben voor elkaar.
Een praatje, een een­vou­dige vraag
naar hoe die buren het maken
of dat alleenstaande familielid,
een tele­foontje of berichtje,
dat kan al veel doen. Probeer het!

Het wordt lichter

En wie er voor een ander is,
zich opent in een klein gebaar mis­schien,
of ook iets meer,
die zal ervaren
dat eigen zorgen en problemen
een tikkeltje wor­den gerelati­veerd;
want door elke zorg van een ander
waarvoor jij je weet te openen,
wor­den je eigen zorgen
min­der groot en zwaar.
Als je het kruis van je naaste
helpt dragen,
wordt je eigen last wat lichter.
Het is goed voor die ander
en goed voor jezelf.

Eenvou­dig gebed

Dat “ons openen voor een ander”
kunnen we ook doen
in ons gebed.
Het is een rijkdom
als je kunt bid­den,
al helemaal in deze tijd.
Je woor­den mogen heel een­vou­dig zijn
en je kunt zelfs bid­den
zon­der woor­den, met aan­dacht.

Sterretjes

En na­tuur­lijk kan het helpen
als we ons focussen
op de licht­puntjes,
de sterren en sterretjes
aan de hemel van ons leven.
Wat heb je wél,
waar ben je dank­baar voor?
Wat zijn je redenen tot vreugde?
Tel je ze­ge­ningen,
tel ze één voor één...

Er is nu zoveel nega­tief nieuws,
kijk dus naar wat je vreugde geeft
en dank­baar maakt.

Het goede fluistert

De nei­ging om het duister te ontwaren,
méér dan het licht,
is er altijd wel geweest.
Het zal ons­zelf ge­mak­ke­lijk kunnen gebeuren,
dat het beetje licht dat er is
als het ware wordt opgeslokt door het duister.
Dat geldt ook voor het kwaad,
dat lijkt groot en sterk,
het goede is zwak en verborgen.
Het kwade schreeuwt,
het goede fluistert.
“Het licht schijnt in de duisternis,
maar de duisternis nam het niet aan”,
die woor­den hoor­den we vandaag
in het evan­ge­lie volgens Johannes.

Duisternis ver­dre­ven

Op het kerst­feest
dat we vandaag mogen vieren
- mis­schien meer dan andere jaren
vooral in ons hart
en in ieder geval min­der
in grotere festivi­teiten -
op dit feest staan we stil bij het grootste licht
dat in onze wereld en ons leven schijnt,
dat uit­ein­delijk
alle duisternis zal ver­drij­ven
en dat in deze nacht
als een arm kind geboren is,
neer­ge­legd in een kribbe,
een voe­derbak voor dieren,
geher­bergd in een stal.

Wat is dat nou?

Het is drie keer niks, die stal:
de wind waait erdoor;
een paar schapen en een her­ders­hond
en wat armzalige her­ders
- niet direct de fijnste lui -
staan erbij en kijken
naar het kind dat daar ligt in het stro,
naar de moe­der en sint Jozef.
Wat een armzalig­heid!
Maar er klinkt ook engelenzang
en de hemel gaat open,
een engel verschijnt
in hemels licht
met een bood­schap des Heren.

Wat zie je?

Wat zie je als je kijkt?
Zie je de armzalig­heid, het duister en de wind,
dat het eigen­lijk niet veel voorstelt
of zie je het licht en de engel des Heren,
ont­waar je de kracht van dit gebeuren
en de liefde van God?

Zie je alleen maar Corona, ziekte en dood
of zie je per­spec­tief?
Nee, ik bedoel dan niet alleen het vaccin,
maar dat er altijd per­spec­tief is,
omdat dit Kind geboren is.
Dat Kind is geko­men
om ons hart te openen
voor onze mede­mens in naasten­liefde
en voor een weg
die naar geluk en eeuwig leven leidt
bij God, thuis....

Het per­spec­tief

Waar je hart op is gericht,
dát veran­dert totaal
het per­spec­tief van je leven.
En het per­spec­tief maakt alles anders.
Deze dag nodigt ons uit
om ons niet op te sluiten in ons­zelf
maar te gaan staan
in de ruimte
waar we God en de naaste ont­moe­ten.
In die geest wens ik U
toch een heel mooi kerst­feest toe!

 

 

 

Terug