Arsacal
button
button
button
button


Als God het je vraagt... - Denk aan je roeping!

In de kapel van de Vrouwe van alle Volkeren

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 17 januari 2021 - 1013 woorden
Interieur van de kapel - het schilderij
Interieur van de kapel - het schilderij
Interieur van de kapel: altaarruimte
Interieur van de kapel: altaarruimte
Deze foto en de fotoserie onder de preek zijn gemaakt door een zuster van de Familie van Maria
Deze foto en de fotoserie onder de preek zijn gemaakt door een zuster van de Familie van Maria

Zondag 17 januari, tweede zon­dag door het jaar, was ik in de kapel van de Vrouwe van alle volkeren bij de RAI in Am­ster­dam voor de beide zon­dags­mis­sen. Zo was er gelegen­heid om stil te staan bij de verdui­de­lij­king die op 30 de­cem­ber 2020 is gegeven ten aanzien van de Vrouwe van alle Volkeren en er binnen de beper­kingen van deze Corona-tijd met de gelo­vi­gen over te spreken.

Tevens heb ik aange­ge­ven dat zij via de paters en zusters van de kapel of direct kunnnen rea­geren en vragen kunnen stellen. Het was een mooie gelegen­heid om daar te kunnen zijn en te mogen genieten van de fijne, harmonieuze en vrede­volle sfeer die daar heerst. Van­wege de beper­kingen was ook hier het aantal gelo­vi­gen tot der­tig beperkt, maar enkele ge­zin­nen volg­den de H. Mis via een tele­vi­siescherm in een andere ruimte.

Daar­naast was het een goede gelegen­heid om de pries­ters en de zusters van de Familie van Maria die daar werk­zaam zijn, te ont­moe­ten.

God zal het lei­den...!

Dat de mens­heid één is en verbon­den
ervaren we nu bij­zon­der,
omdat we allemaal wor­den geraakt
door dezelfde pandemie.

Het eigen leed

Er is nu weer een sterke ten­dens
om alleen aan zich­zelf te denken:
de rijke lan­den krijgen de vaccins het eerst,
de arme lan­den moeten wachten;
en na­tuur­lijk voelt ie­der­een
zijn eigen leed het meest:
de on­der­ne­mer die zich mach­te­loos voelt
onder de teloorgang van zijn bedrijf,
de zieke die lijdt onder het virus,
de persoon die de qua­ran­tai­ne moet doen.
De leraar of chef die ziet dat zijn mensen
zich een­zaam voelen en terneer geslagen zijn,
ie­der­een voelt het meest
het lij­den wat hem of haar zelf raakt.

Mensen­fa­mi­lie

Toch wor­den we uit­ge­no­digd
vanuit ons geloof en vanuit de naasten­liefde
ons niet op te sluiten
in het leed en de beper­kingen die wij­zelf ervaren,
maar te denken aan, te bid­den voor
alle volkeren, allen die lij­den
want heel de wereld lijdt
en in dit lij­den zijn we verbon­den
als kin­de­ren van één gezin,
het grote gezin van de mensen­fa­mi­lie
waar­van Maria de moe­der is.

Je moe­der

We mogen ons te binnen brengen
dat er een God is en Vader van allen
die over ons waakt
en dat Zijn Zoon Jezus Christus
op het moment van onze verlos­sing
heeft gezegd, wijzend op Maria:
“Zie daar je moe­der”.
Hij zegt dat tot de leer­ling die Hij liefheeft
en die leer­ling is uit­ein­delijk iedere mens
die wil leren, die bereid is genade te ont­van­gen,
die gered wil wor­den,
die zich ont­van­gend
onder het kruis wil plaatsen.
Tot die leer­ling - heel de mens­heid -
heeft de Heer gezegd:
“Zie daar je moe­der”.
Die Moeder is de Vrouwe van alle volkeren.

Fiat

Die Vrouwe heeft eens tot de engel gezegd
die haar kwam vragen
om de moe­der van God te wor­den:
“Fiat! Mij geschiede naar uw woord”.
En wij zijn ge­roe­pen
om haar dat na te zeggen.
We hebben dat vandaag gedaan
als ant­woord op de psalm:
“Ja, ik kom;
uw wil te doen mijn God,
dat is mijn vreugde”.

Onze eigen roe­ping

Wij hebben allemaal
een bepaalde roe­ping en zen­ding ont­van­gen.
Niet zo uniek en bij­zon­der
als die van Maria
die ge­roe­pen werd om naast haar Zoon te staan
die de ver­los­ser van de mens­heid is,
maar toch: ieder van ons
heeft een eigen roe­ping ont­van­gen
en de zen­ding om die vrucht­baar te maken.

Ge­roe­pen

Hoe hebben wij die roe­ping ont­van­gen?
Mis­schien hebben we ons
wel kunnen herkennen in de roe­pingen
waarover we in de lezingen hoor­den:

Samuël hoorde let­ter­lijk
de stem van God
die hem bij zijn naam riep.
Zeker zijn er ook nu mensen
die zó Gods aanwe­zig­heid ervaren
en Zijn stem ver­ne­men,
die een missie uit de hemel krijgen.

Een ver­kon­di­ging

In het evan­ge­lie hebben we
Johannes de Doper ontmoet
die Jezus verkon­digt
en Hem aan­wijst als het Lam van God.
Twee leer­lin­gen wor­den erdoor geraakt
en gaan op zoek
om dat Lam van God, Jezus de Heer,
beter te leren kennen.
Zo zal het ook nu
allerlei mensen zijn ver­gaan:
zij horen een ver­kon­di­ging,
een catechese, een lezing
of zien een film bij­voor­beeld
en wor­den erdoor geraakt;
dat maakt iets in hen los
en dan gaan ze zelf ver­der zoeken.

Doorver­teld

Tenslotte hebben we in dat evan­ge­lie
Andreas ontmoet
die met zijn broer Simon over Jezus praat.
Dat is het begin van een bij­zon­dere ge­schie­de­nis
want op Petrus, Kefas, de “rots”,
zoals Jezus die Simon zal noemen,
heeft de Heer Zijn Kerk willen bouwen.
Bedenk hoe de Kerk van de eeuwen
be­gon­nen is met een jonge man
die zijn broer ver­telt
over Jezus, die hij heeft leren kennen!

Onze eigen weg...

Deze roe­pings­ver­halen
mogen voor ons vandaag een aan­lei­ding zijn
om eraan terug te denken
hoe wij op de weg van Jezus Christus
zijn geko­men,
hoe dus onze roe­ping is gegaan,
welke de weg was
waarlangs Gods genade
in ons hart kon dalen.
Het is goed God daarvoor te danken,
want het is de weg
waarlangs Hij gena­dig heeft neergezien
op jou, Zijn die­naar, Zijn dienares.

Ant­woor­den

En zeg “ja” op je roe­ping.
Want als God iets vraagt van een mens
komen er vaak allerlei twijfels en bezwaren
in het hart van die mens naar boven;
het vraagt dus een inner­lijke kracht
en vastbesloten­heid
om dan het goede te doen.

Tege­lijk wil dit alles zeggen
dat wij nooit moeten wanhopen
en ook niet ervan moeten afzien
om over Jezus te spreken.
Na­tuur­lijk had Andreas
nooit kunnen denken
wat er uit zijn een­vou­dige mede­de­ling
voort zou komen
en uit zijn kleine actie
om Simon bij Jezus te brengen.

Doe het!

Wees niet bang,
God zal het lei­den,
Maria zal je
de warmte van haar moe­der­lijke liefde
in het hart leggen
om de juiste woor­den te vin­den,
dus: spreek! Nodig uit! Vreest niet!
Neem anderen mee
naar Jezus, naar Maria.
Wees een mis­sio­na­ris
voor de Heer en voor de maagd Maria.
Stel je voor
dat Andreas zijn mond had gehou­den!
Of stel je voor dat Maria
niet op de vraag
van de aartsengel Gabriël was inge­gaan!

De Kerk en het geloof
zijn te kost­baar
om er ach­te­loos aan voorbij te gaan,
laten we hier vragen
dat we door de voor­spraak van Maria,
vrouwe van alle volkeren,
de kracht mogen vin­den
om te doen
wat God van ons vraagt,
ook als het mis­schien moei­lijk lijkt
of ons vrees aanjaagt.


Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug