Over het grote belang van verbondenheid
Vijfde zondag van Pasen B
Op de vijfde zondag van Pasen was ik in de Vredeskerk in Amsterdam. Het evangelie van deze zondag is Johannes 15,1-8 over de wijnstok en de ranken. “Ik ben de wijnstok, Gij zijt de ranken. Wie in mij blijft terwijl ik blijf in hem, die draagt veel vrucht.” Alle reden dus om stil te staan bij ‘verbondenheid’.
Homilie
Verbonden zijn
Hoe belangrijk...
Verbondenheid is heel belangrijk.
Hoe goed doet het ons
als mensen aan ons denken
als wij in een moeilijke periode zijn.
Hoeveel pijn doet het
als je niets hoort
van mensen met wie je dacht
verbonden te zijn.
Echte verbondenheid?
Iemand die het goed gaat,
die voorspoed en rijkdom geniet,
die een aanzienlijke functie bekleedt,
heeft meestal vele “vrienden”,
maar het zijn vaak vrienden
tussen aanhalingstekens.
Niet voor niets zeggen we
dat je in tijd van nood
je ware vrienden leert kennen.
Wederkerig
Natuurlijk zal verbondenheid
wederzijds moeten zijn;
als we van anderen verbondenheid verwachten,
hebben wijzelf ook een taak
om verbondenheid te laten zien
door de aandacht en de zorg
die wij voor die anderen hebben.
Het is een beetje raar
als we zelf zouden denken:
waar blijven ze nu,
waarom toont niemand
aandacht voor mij,
als we zelf geen aandacht
voor anderen laten zien,
geen verbondenheid
beleven.
Dat er dan
geen belangstelling en verbondenheid
door anderen wordt getoond,
is dan niet zo vreemd.
Niet alleen de eigen behoefte...
Er zijn perioden in ons leven
waarin we misschien zelf
niet zo’n behoefte hebben
dat anderen veel aandacht
aan ons besteden,
maar dat kan op een gegeven moment
dus heel anders worden,
zelfs zo dat we ons afvragen:
Waarom denkt niemand aan mij?
Het is goed er daarom attent op te wezen
hoe we er voor anderen kunnen zijn.
Dat geldt zeker in onze samenleving
die erg op het individu is gericht,
waardoor ook veel eenzaamheid ontstaat.
Alles wat mensen kan verbinden,
wat maakt dat mensen naar elkaar omkijken,
moeten we maar bevorderen.
Verbondenheid met God
En boven alles
is er onze verbondenheid met God.
Die is van groot belang.
Van Hem hebben we alles ontvangen:
ons leven, onze gaven, onze mogelijkheden,
de kansen en de tijd,
alles is gekregen;
ook het doel van ons leven
heeft de Schepper aan ons mee gegeven.
Voor ieder mens is dat verschillend
en dat doel is ook niet erfelijk per se.
Toch ervaren we allemaal
dat sommige keuzes bij ons passen
en andere niet;
dat gaat zover dat we soms voelen:
deze roeping, deze weg:
daar ben ik voor geschapen.
Zie je de gave?
Dat we verbonden blijven met God
is een mooi teken
van onze dankbaarheid
om alles wat ons werd gegeven;
en als je ervan overtuigd bent
dat alles je gegeven is,
dat alles in je leven een gave van God is,
dan kun je niet anders dan met God verbonden zijn
want: “Los van Mij
kun je niets”,
zoals Jezus vandaag zelf in het evangelie zegt.
Zonder dankbaarheid geen verbondenheid
En als je dat niet zo beleeft
- dat het allemaal cadeautjes zijn
van de goede God -
dan krijgt alles
een andere waarde.
Dan gaat het leven in feite
draaien om het “ik”:
dit heb ik gepresteerd,
het is mijn succes,
ik deed dat geweldig.
Leven vanuit verbondenheid
Maar als we iets zeggen of doen
vanuit ons geloof
en vanuit onze verbondenheid met God
- ook al noemen we God er misschien
niet steeds uitdrukkelijk bij -
krijgt al wat we zeggen en doen
meer betekenis.
We worden zelf meer instrument
in Gods hand;
er is meer reden tot dankbaarheid;
je komt makkelijker tot overgave
als het misschien niet zo lukt.
Alles is in Gods hand.
Bidden
Het is daarom heel mooi en goed
om alles te begeleiden met gebed.
Als je er eerst voor bidt
(voor wat je gaat doen of gaat zeggen)
zal wat je gaat doen of gaat zeggen
anders worden,
vruchtbaarder, mooier, rijker, dieper.
Vanuit God, vanuit het gebed
gaan we dan naar anderen
met onze goede woorden,
met onze goede daden;
en na afloop mogen we alles
weer bij Hem neerleggen,
Zegen het, Heer
en ook: U moet het maar doen,
uiteindelijk ben ik het niet...
Emoties
Maar soms nemen onze emoties ons mee,
zijn we kwaad of gedeprimeerd of...;
maar waar die ons naar toe willen brengen
zal meestal niet zo vruchtbaar zijn.
Als we vanuit het gebed
en als het ware met Gods ogen
proberen te zien,
zal alles meer vrucht dragen,
want dan komt het voort
uit onze verbondenheid met God.
Hij is zo niet
Nu laat God ons nooit in de steek.
Geen mens laat Hij alleen.
Als bepaalde mensen
heel lang niets van zich hebben laten horen
en ons in moeilijke perioden
maar hebben laten zwemmen,
dan kunnen wij denken:
daar hoef ik geen contact meer mee,
die hebben me zo in de steek gelaten!
God denkt zo niet.
Zijn gedachten zijn nu eenmaal
niet onze gedachten
God denkt niet als een mens.
Wij mogen bij Hem toch altijd weer
een nieuw begin maken.
Afhaken?
Het mooiste is
als wij met Hem verbonden zijn
als een rank aan de wijnstok,
zoals het evangelie zegt.
Er zullen moeilijke perioden zijn,
want - zo zegt het evangelie -
iedere rank wordt gezuiverd, gelouterd.
Dat zal ons dus ook overkomen.
We worden op de proef gesteld.
Maar het stomste wat we dan kunnen doen
is teleurgesteld afhaken.
Een afgesneden rank
valt op de grond en verdort,
dat wordt niks.
Wie daarentegen in moeilijkheden
zijn toevlucht neemt tot God
die groeit geestelijk.
Om ons heen
is het donker en duister misschien,
maar geestelijk groeien we dan juist door.
“Blijf in Mij”, zegt de Heer,
“Dan blijf ik in U”.
Dan kunnen we vragen wat we willen
en het zal altijd een goede vraag zijn,
omdat we met Hem verbonden zijn.
Beleef het!
Verbondenheid met de naaste,
Verbondenheid met God:
beleef het!
