Sluiting meimaand bij Onze Lieve Vrouw ter Nood

Twee steunpilaren van het heiligdom geëerd

Beguns­tigd door prach­tig weer vond zon­dag­avond 30 mei de slui­ting van de mei­maand in Heiloo plaats, na het feest van Onze Lieve Vrouw ter Nood de dag ervoor. Aan het einde van de heilige Mis was er een verras­sing voor het echtpaar Henk en Vroni Kaan­dorp. Na de Eucha­ris­tie­vie­ring volgde de licht­pro­ces­sie door het park van het hei­lig­dom

Pau­se­lijke onder­schei­ding

Henk en Vroni Kaan­dorp zijn ruim vijf­tig jaar getrouwd en heel hun huwe­lijksleven zijn zijn bij­zon­der actief geweest voor Onze Lieve Vrouw ter Nood, in het koor, voor het Oesdom, als collectant, in de Adviesraad, voor­be­rei­ding van de pro­ces­sies, enzo­voorts, enzo­voorts. Deze bij­zon­dere avond kon bekend wor­den gemaakt dat aan hen de pau­se­lijke onder­schei­ding Pro Ecclesia et Pontifice was toegekend. De onder­schei­dingen wer­den na een korte toe­spraak van mij opgespeld door de oudste dochter, waarna ik de bijbe­ho­rende oor­kon­den - keurig inge­lijst - mocht overhan­digen. Heel veel dank voor deze inzet, waar­mee ze gelukkig door­gaan...!

Van­wege de Corona-maat­regelen waren er na­tuur­lijk beper­kingen. Maar toch: er mochten weer 85 mensen bij de Mis aanwe­zig zijn, sinds het begin van deze mei­maand en dat maakte het toch wel weer extra fees­te­lijk. Ook de pro­ces­sie ging door, al moest ie­der­een na­tuur­lijk de nodige afstand hou­den.

foto's onderaan dit bericht zijn van Mariska van Adrichem

Tijdens de Mis heb ik de volgende homilie gehou­den:

Die bescher­ming zal er zijn....

Het begin

Voor de meesten van ons
stond het doopsel
aan het begin van ons leven.
We wer­den kind van God
op bij­zon­dere wijze,
we ont­vingen de gave
van het eeuwig leven
en waar­schijn­lijk wer­den we
aan het eind van de doop­vie­ring
ook onder de bescher­ming
van Maria gesteld.

Door het doopsel zijn we op weg gezet
om te leven in de liefde van God
en bestemd om eeuwig gelukkig te wor­den.
Het doopsel is de mooiste zegen
die ouders hun kin­de­ren kunnen geven;
daarom is het altijd weer jammer en spij­tig
als ouders hun kin­de­ren niet laten dopen,
er niet of nog niet voor kiezen
op die weg hun kin­de­ren voor te gaan.
Want het doopsel is zoiets moois,
het geeft de belofte van eeuwig leven.

Begin en einde...

Daarom grijpen begin en einde
van ons leven in elkaar:
als baby kregen we de reisbestem­ming,
als we sterven komen we aan,
daar waar we ons echte thuis zal zijn.
Voor ons is sterven vaak iets verdrie­tigs
(al kunnen we het ook soms
weleens als een verlos­sing zien):
we zijn bedroefd
om het gemis van een dier­ba­re,
maar die gestorvene zelf is gelukkig,
die heeft zijn bestem­ming bereikt.

Drie-één

Vandaag geeft Jezus Zijn leer­lin­gen
de opdracht om te dopen,
in de naam van de Vader, de Zoon
en de heilige geest.
God is Vader omdat Hij liefde­vol voor ons zorgt,
Hij is de Zoon, Jezus,
onze ver­los­ser,
die ons tot voor­beeld is
door Zijn mooie men­se­lijk leven;
En God is de heilige Geest,
omdat Hij werkt en leeft in ons hart
en goede inge­vingen schenkt,
lei­ding, wijs­heid en inzicht.
Hij is één God
in drie personen;
drie bestaans­wij­zen
- zou je kunnen zeggen -
van de ene God.

Gebed voor een zalige dood

Het leven gaat voorbij,
als je jong bent lijkt het lang,
als je ouder wordt ga je merken
dat het snel, heel snel voorbij gaat.

Voor ons allemaal
is het laatste moment heel be­lang­rijk.
Als we zelf zullen moeten sterven,
hopen we dat te kunnen doen
in een goede geest, met een mooie gedachte
en mis­schien nog een mooi laatste woord
of een mooie glimlach.
En in ieder geval kunnen we er allemaal
weleens voor bid­den:
dat we een zalige dood mogen sterven.
Dat is een gebed
wat we vooral tot sint Jozef mogen richten,
want die is de patroon van een zalige dood;
zelf is hij immers waar­schijn­lijk gestorven
met Jezus en Maria om zich heen,
met wie hij in liefde verbon­den was!
Beter kun je niet hebben!
Mooier kun je het niet bedenken.
Dus in dit bij­zon­der sint Jozef­jaar
is dat zeker een goed gebed
voor ons zelf en onze dier­ba­ren:
Sint Jozef, schenk ons een zalige dood!
Geef dat ook wij in het spoor van Jezus
en aan de hand van Maria
het eeuwig leven mogen binnen gaan.

Het laatste woord

Maar hoe het ook zal gaan,
die dag van heen­gaan
komt voor ons allemaal
en het be­lang­rijk­ste zal dan zijn
dat we er klaar voor zijn
om naar God en de hemel te gaan.
Als je het maar goed af kunt sluiten.
De rest is van veel min­der belang.

Als we van anderen afscheid moeten nemen,
zeker als het een dier­baar iemand is,
telt het laatste woord wat iemand sprak,
wel heel bij­zon­der.
Ik moet zelf nog vaak terug denken
aan de laatste avond
van het aardse leven van mijn vader,
die alle kin­de­ren per­soon­lijk
nog even een mooie bemoe­diging
mee wilde geven
en een harte­lijk woord als afscheid.
We hebben gebe­den
en uit de Schrift gelezen.
Wat was dat mooi!

Maria's laatste woord

Vanavond zijn we hier samen
om de Meimaand af te sluiten,
die aan Maria is toegewijd:
De Meimaand is bijna voorbij,
maar Maria blijft ons ver­ge­zel­len!

Het laatste woord dat Maria sprak,
althans het laatste woord
dat ons door de evan­ge­lies
wordt over­ge­le­verd,
is dat bekende woord op de bruiloft van Kana:
“Doe maar wat Hij u zeggen zal”.
Maria zei dat
tegen de dienaren op de bruiloft
en ze zei dat
over Jezus haar Zoon:
“Doe maar wat Jezus je zal zeggen”.

Wat God je wil zeggen

Dat is het Testa­ment - laatste wil -
dat Maria ons na wilde laten.
Veel van wat Jezus ons te zeggen heeft,
kunnen we vin­den in de Bijbel,
in het Nieuwe Testa­ment,
maar daar vin­den we
niet altijd meteen het ant­woord
op de heel concrete vragen
en de problemen die wij tegen­ko­men.
Om daar een ant­woord op te te krijgen
moeten we in feite
inkeren in ons zelf,
om de stem van de Heer in ons hart
te horen:
“Wat wil Hij mij nu zeggen?”

We horen wat de mensen vin­den,
wat “ze” zeggen,
we hebben soms zelf opstan­dige gedachten
of de gedachten zijn soms moedeloos,
maar we willen denk ik allemaal
die uit­no­di­ging van Maria
serieus nemen
om naar de stem van de Heer te luis­te­ren:
“Doe maar, wat Hij u zeggen zal”!

De goede weg

Dat is een oproep tot ge­hoor­zaam­heid,
tot ver­trouwen en overgave.
Als je probeert te doen
wat Jezus je voorhoudt,
kan het best weleens moei­lijk zijn:
het kruis hoort erbij,
dat heeft Jezus zelf ons al gezegd;
het is dus niet altijd de ge­mak­ke­lijkste weg,
maar je mag er wel op ver­trouwen
dat je dan op een goede weg zit,
een route die je leidt
naar de hemel!
Die woor­den van Maria willen ons zeggen:
Doe maar wat Jezus je zegt,
je mag erop ver­trouwen
dat het dan goed komt.

De laatste woor­den van Jezus

Ook de laatste woor­den die Jezus zelf sprak
en die we vandaag in het evan­ge­lie hoor­den
zijn zo’n uit­no­di­ging
om te ver­trouwen.
“Mij is alle macht gegeven
in de hemel en op aarde.
Zie ik ben met je
alle dagen”.

Beschermd

Wees niet bang,
al gebeurt er veel
wat we niet kunnen plaatsen;
God weet alles,
Hij staat er boven,
Hij is groter dan de ellende.
En Maria is je als Moeder gegeven.
Je bent - bij­zon­der bij het doopsel -
onder die bescher­ming gesteld,
die er altijd is,
alle dagen van je leven,
ook die allerlaatste dag....