De zus van Hamel over 'Mijn broer Jacques'

Bezoek aan Saint Étienne du Rouvray

Bij uit­ge­ve­rij Adveniat is onlangs het boekje van Roseline Hamel in vertaling ver­sche­nen dat zij schreef over haar broer die - velen her­in­ne­ren het zich nog wel - op 26 juli 2016 aan het eind van de Mis door twee moslim-ter­ro­ris­ten werd vermoord. Een weekje vakantie was voor mij een goede gelegen­heid om dit boek te lezen en... de kerk te bezoeken waar deze gruwe­lijke feiten hebben plaats gevon­den.

De aan­slag

Er zijn voor de Mis van 9.00 uur min­der mensen dan anders, niet meer dan vijf, een echtpaar - waar­van de man Guy jarig is - en drie reli­gi­euzen. Er wordt gebe­den voor een pa­ro­chi­aan die een hartoperatie moet onder­gaan, die­zelfde ochtend. De pa­ro­chi­anen nemen plaats op de paar banken die achter het altaar staan opge­steld, vlak bij de sacristie. Twee jonge mannen komen aan het einde van de Mis binnen­gerend vanuit de deur bij de sacristie, terwijl ze schreeuwen: “Allahou Akbar”. Zij zetten hun tas op het altaar, dragen messen en een wapen; een kande­laar en de kelk gooien ze omver. De jarige man - hij werd 87 - wordt ge­dwon­gen alles te filmen. Père Hamel wordt gegrepen, naar het altaar gebracht waar hij moet knielen en drie mess­te­ken krijgt. De pries­ter zegt: “Stop, wat ben je aan het doen”, als de terrorist doorgaat met steken probeert hij zich te ver­zet­ten en zegt: “Ga weg, Satan. Satan, ga weg”. De terrorist snijdt in zijn keel en dat wordt père Hamel fataal.

Een van de zusters rent naar buiten en vraagt een chauffeur de politie te waar­schu­wen. De ter­ro­ris­ten versturen de film en vernie­tigen de mobiele tele­foon van de jarige Guy waar­mee die moest filmnen. Ook hij wordt bewerkt met het mes en raakt erns­tig gewond, maar hij zal het overleven. Reli­gi­euze voorwerpen wor­den vernield. De zusters krijgen te horen dat zij gijze­laars zijn en getuigen van hun geloof als de terrorist vraagt of ze bang zijn om te sterven: "Nee, ik geloof dat ik God zal vin­den, die ik liefheb", ant­woordt de zuster. Uit­ein­de­lijk weet de politie de ter­ro­ris­ten onscha­de­lijk te maken.

Het boek van Roseline Hamel: "Mijn broer Jacques"

Tijdens het gebeuren was Roseline Hamel in de pastorie. Ze was de avond tevoren aan­ge­ko­men en zij zou na een paar dagen met haar broer en haar gezin op vakantie gaan. Toen zij ging kijken waar haar broer bleef, werd zij tegen gehou­den en hoorde het vre­se­lijke bericht.

Het boek dat zij heeft ge­schre­ven, verhaalt niet alleen over haar erva­ringen rond de dagen van de ter­ro­ris­tische aan­slag, maar geeft een kijkje op het leven van de pries­ter Hamel: hun ach­ter­grond in een gezin dat het nodige had doorstaan, met ge­schei­den ouders en kin­de­ren die eerst apart wer­den opgevoed, later wer­den verenigd, maar hun moe­der lang moesten missen; Père Jacques zijn erns­tige en wat gesloten karakter, zijn grote eenvoud en be­schei­den­heid. Het boek geeft een een­vou­dig en men­se­lijk verhaal dat zeker aanspreekt en Jacques Hamel heel men­se­lijk nabij brengt.

Rosaline voelt dat zij met het over­lij­den van haar broer een missie toe­ver­trouwd heeft gekregen...

Dialoog

De kerk in Saint Étienne du Rouvray van pries­ter Hamel maakt dui­de­lijk dat de pa­ro­chie niet wil blijven steken in haat en vergel­ding. Integen­deel. Hamel zelf had zich ingezet voor goede contacten en dialoog met de moslims. Dat voor­beeld wil men volgen. In de kerk hangt een schil­dering die een gelo­vi­ge moslim heeft gemaakt om Hamel te eren (zie foto). Naast de kerk is een monu­ment opgericht door de bur­ger­lijke over­heid en de pa­ro­chi­anen met een deel van de tekst van de Ver­kla­ring over de rechten van de mens (foto). Erom heen staan bankjes, die een uit­no­di­ging willen zijn om over de bood­schap van gelijk­heid van allen en respect voor de waar­dig­heid van iedere mens te reflec­te­ren.

Be­stel­ling van het boek: www.adveniat.nl