Bidden? Waarom zou je?

29e zondag door het jaar C

Deze zon­dag hoor­den we Jezus de parabel ver­tellen van de onrecht­vaar­dige rechter (Lc. 18,1-8). Jezus ver­telt dit verhaal om aan te geven dat je het bid­den niet moet opgeven. Dat valt niet mee als je er weinig voldoe­ning aan beleeft of maar geen ant­woord krijgt. Is het dan niet te begrijpen dat je het bid­den maar opgeeft?

Deze zon­dag was ik in de ka­the­draal waar het heren­koor mooi Gre­go­ri­aans zong met meerstemmige zang voor bepaalde delen van de Mis.

Vrij­dag­mid­dag om 15.00 uur wor­den in de ka­the­draal de nieuwe Mozaïeken van Gijs Frieling bij de ingang van de ka­the­draal ge­pre­sen­teerd en de ramen van Jan Toorop die in een van de straal­ka­pellen zijn aan­ge­bracht, allemaal dankzij goede gevers, waarvoor veel dank!

Homilie

Waarom door­gaan met bid­den?

29E ZONDAG DOOR HET JAAR C - KATHEDRAAL

Waarom bid­den?

Deze zon­dag gaan de lezingen
over de volhar­ding in het gebed
en de steun van anderen
die je daarbij nodig hebt.
Dat zijn zaken
die voor de meeste mensen
niet van­zelf­spre­kend zijn.
Waarom zou je bij­voor­beeld bid­den
als je daar helemaal niet zo voor voelt,
als het niet spon­taan uit jezelf komt?

(Geen) trek?

Als wij een maal­tijd overslaan,
merken we dat meteen.
We zeggen dan al gauw:
"Ik verga van de hon­ger"
of zelfs: "Ik sterf van de hon­ger".
We bedoelen dan in feite gewoon
dat we flinke trek in eten hebben.
Wat hon­ger is,
weten de meesten van ons helemaal niet,
dat hebben we nooit mee­ge­maakt,
mis­schien nog enkele mensen
die de tweede wereld­oor­log hebben beleefd.

Wij hebben zelfs vaak trek tussendoor
en dan nemen we nog iets lekkers, een extraatje.
Als we niet gegeten hebben,
krijgen we van­zelf hon­ger
en gaan we - normaal ge­spro­ken - weer eten.
Als iemand een eet-stoornis heeft,
gaat het niet zo goed met die persoon.

Bij gees­te­lij­ke zaken
- en dat geldt voor bijna alle zaken
waar onze geest een rol in speelt -
ligt dat anders.

Oefenen

Ik herinner me niet goed
welke bekende pianist het was die zei:
als ik een dag niet oefen,
merk ik het zelf,
als ik een week niet oefen,
merken anderen het.
En als die pianist twee weken niet oefent
is er een nieuw patroon ontstaan
in zijn leven
en het is dan extra las­tig
om die discipline weer op te pakken.

Als je er uit bent,
moet je er echt weer in komen
en dat kost tijd en soms veel moeite
en je hebt een achterstand opgelopen.
Als we niet eten, protes­teert ons lichaam;
maar als we in een gees­te­lij­ke zaak niets doen,
ebt die weg, meestal zon­der
dat we een gewel­dige gees­te­lij­ke hon­ger voelen;
dat gees­te­lij­ke sterft dan als het ware een zachte dood,
want onze gees­te­lij­ke in­stel­ling
veran­dert bijna ongemerkt.

Trai­ningsschema

Om dezelfde reden
als waarom iemand die pro­fes­sio­neel
een muziekinstru­ment bespeelt
of in topsport zit,
zich moet hou­den een trai­ningsschema,
is het sterk aan te bevelen
om ook iets derge­lijks
in ons gees­te­lijk leven te han­te­ren,
in onze omgang met God.

Verwend

Toen ik op school zat
waren er kin­de­ren
die thuis nogal wer­den verwend.
Ze mochten van alles,
bij­voor­beeld veel later naar bed dan ik.
Ze zaten op ver­schil­lende sporten
en had­den muziekles voor diverse instru­menten.
Maar ze mochten overal ook weer zó af.
Hadden ze een tijdje dít gedaan,
dan was het weer voorbij.
Op het laatst waren ze wel overal op en bij geweest,
maar ze had­den niks geleerd.
Ze had­den wel overal aan geroken,
maar het was weer als zand tussen hun vin­gers geglipt
en hun door­zet­tings­ver­mo­gen
was in feite steeds ver­der gedaald.
Hoe zal je leven verlopen
als je geen offers kunt brengen?
Ik zou die kin­de­ren van toen
nog weleens willen zien:
hoe zou het gaan in hun huwe­lijk?
Hoe zijn ze als mens?
Zijn ze gelukkig en waar zijn ze mee bezig?
Hoe is hun leven?
In alles wat we doen
is een zeker door­zet­tings­ver­mo­gen
heel be­lang­rijk
en dat hangt samen met ons vermogen
om offers te brengen.

Aangeraakt en dan?

Op het gods­diens­tig terrein
komt het­zelfde voor.
Mensen wor­den door God aan­geraakt,
dat gebeurt vrijwel ie­der­een weleens een keer
op de een of andere manier.
U hoeft dan niet meteen
aan een groot en opzien­ba­rend won­der te denken,
maar wel dat iemand een diepte in iets beleeft,
waarin je eigen­lijk iets van God ervaart.
Als U bij­voor­beeld een diep­gaand inter­view leest
met iemand die zegt niet gelovig te zijn,
komt zo’n ‘diepte-erva­ring’ toch bijna altijd
in diens leven voor.
Die persoon associeert dat blijk­baar niet direct
met God of geloof,
maar heeft wél een erva­ring
van trans­cen­dentie opgedaan,
van iets dat of iemand die
de persoon overstijgt.

Door­zet­tings­ver­mo­gen

Er zijn mensen die dan meteen
de luiken sluiten en dat niet toelaten,
om wat voor reden ook.
Er zijn ook veel mensen die zo’n erva­ring
niet heel goed kunnen plaatsen.
En ook als dat wél het geval is
en iemand met zo’n erva­ring ver­der ging,
is er nog door­zet­tings­ver­mo­gen nodig
om zoiets een plaats te geven in je leven..
Want soms heb je daarna weer de erva­ring
dat je op een dichte deur staat te kloppen,
die niet wordt open gedaan, bij­voor­beeld.

Het is op die erva­ringen van mensen
dat Jezus vandaag ingaat in het evan­ge­lie.
Het advies luidt:
Ga door! Blijf kloppen!
We kloppen aan de deur van God
door te bid­den.
Dus het advies luidt: blijf bid­den
en laat je daarin niet ont­moe­di­gen.
Hou vol en het komt goed!

Jezus illustreert dat met die parabel
over een rechter die zelf onrecht­vaar­dig is,
maar tenslotte toch maar gehoor geeft,
om van het gezeur af te zijn.

En die mensen die de armen van Mozes onder­steun­den
in de eerste lezing van vandaag
hielpen hem om door te gaan
met zijn gebe­den voor het volk.
Die eerste lezing is daar­mee een uit­no­di­ging
om elkaar te steunen in het gebed,
bij­voor­beeld door samen te bid­den,
als gezin, als man en vrouw, als goede vrien­den,
enzo­voorts.

Wat doet bid­den met je?

Het gebed is een grote kracht.
Het gebed houdt Gods genade in ons vast.
Door te bid­den door­bre­ken we de grenzen van ons "ik",
de muren van ons aardse bestaan:
we gaan staan in de ruimte van God.
Het gebed is als oefenen op de piano.
Wat levert het op?
Volhar­dend gebed maakt ons tot andere mensen,
het veran­dert ons blik­veld
en ons per­spec­tief.
Soms is bid­den een opgave.
Jezus adviseert ons juist dan te blijven bid­den,
je moet er door­heen, vol­hou­den,
anders raak je zoveel kwijt.

Door­gaan!

Jezus zegt tot zijn leer­lin­gen:
zelfs een onrecht­vaar­dige rechter
zal tenslotte recht doen aan een arme weduwe
als zij maar lang genoeg blijft aan­drin­gen.
Ook God zal ten opzichte van ons
niet onbewogen blijven
al moeten we soms wachten.
Door­gaan, dus!
Dan krijgt ons gebed kleur en glans.

Laten we dus blijven bid­den
en daarin niet versagen.
AMEN.