Wees niet bang! Kom voor je geloof uit!
Tweede kerstdag
Veel mensen zijn bijna bang om voor hun geloof uit te komen. Daar stond ik op tweede kerstdag bij stil. Ik was ik in Heiloo voor de Eucharistieviering. Dat begint al aardig traditie te worden! Het is de heilige Stefanus die we die dag vieren, de eerste martelaar.
Kribbe en kruis
De dood van Stefanus die onmiddellijk na het Kerstfeest wordt herdacht, heeft mede aanleiding gegeven tot het oude gezegde dat kribbe en kruis uit hetzelfde hout zijn gesneden, want hij was de eerste christen die zijn leven gaf voor Christus.
Schreeuwers
De Handelingen van de Apostelen getuigen van de wijsheid en de geest waarmee Stefanus sprak, maar zijn belagers willen hem niet horen en beginnen luid te schreeuwen. Er is duidelijk geen openheid.
Toch was het belangrijk
Toch is het niet voor niets geweest dat Stefanus zo getuigde. Één van de voornaamste belagers van Stefanus is Saulus. Misschien dat er toen al een eerste geestelijk zetje aan hem gegeven is, waardoor hij zich later bekeerde en Paulus werd, de grote apostel. In ieder geval had Paulus het er altijd over dat hij een christenvervolger was geweest als hij over zijn bekering vertelde. Hoe dan ook, de christenen die er getuige van waren, zullen gesterkt zijn geweest door zijn moed en vuur. Ook dat is een belangrijke en goede reden om voor je geloof uit te komen.
De Geest
Het evangelie van deze dag (Mt. 10, 17-22) geeft aan dat we niet bang moeten zijn als mensen ons gelovig-zijn niet zien zitten: de Geest van de Vader zal ons leiden en ons ingeven wat te zeggen.
Vrezen voor negatieve reacties?
Die angst is er in onze tijd maar al te vaak. Iemand die vrijwel dagelijks naar de kerk ging, zei - op de kerkgang bevraagd - dat hij "weleens" naar de kerk ging. Meer durfde die blijkbaar niet te zeggen! Zeker, het klimaat is op veel plaatsen zo dat je eruit ligt als je gelooft. Veel mensen durven op hun werk of in een sportclub niet te zeggen dat zij geloven, omdat zij vrezen dat de reactie negatief zal zijn of zelfs dat het nadelig zal zijn voor hun carrière.
Jort Kelder
De dag vóór Kerstmis vroeg Jort Kelder op de radio aan zijn gasten of zij ‘nog’ geloofden. Hij vroeg het eerlijk gezegd op een manier die een flinke drempel opwierp om nog te kunnen zeggen dat je gelovig en godsdienstig was, maar zijn verwachting werd vervuld: er was niemand bij die gelovig was. Hoe kwam dat: durfde niemand meer? Was de selectie van gasten eenzijdig?
Niets zeggen?
Toch zijn er gelukkig ook andere ervaringen. Iemand die er wel een keer over had durven spreken op zijn werk, kreeg in de tijd erna verschillende keren te maken met collega's die met hem een gesprek begonnen over problemen in de pesoonlijke sfeer. Niets zeggen werkt vaak ontmoedigend voor anderen. Als we niets zeggen, als we het geloof voor onszelf houden, als we ons zo laten ‘einschüchtern’, werken we mee met het overheersende geluid dat geloof en godsdienst geen enkel podium wil geven.
Doe als Stefanus! Kom ervoor uit.
