Wat houdt 'Onbevlekt ontvangen' in? En heeft dat mij ook iets te zeggen?

24 uur aanbidding in de kathedraal

Vrij­dag­avond 8 de­cem­ber vier­den we in de ka­the­draal de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie van het hoog­feest van de On­be­vlekte Ont­van­ge­nis van Maria. Die vie­ring was ook de start van 24 uur aanbid­ding in de ka­the­draal. De kerk is open - ’s nachts en zater­dag tot 13.00 uur bereik­baar via een kleine toegang aan de Leidse­vaart­kant - voor dit ini­tia­tief van de tieners van de Fran­cis­cus­paro­chie.

De fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring werd Gre­go­ri­aans gezongen door Erik Jan Eradus met titulair organist dr. Ton van Eck aan het orgel. De ple­baan, de kape­laan en de kape­laan van de fran­cis­cus­paro­chie (Haar­lem Noord) con­ce­le­breer­den. Cateche­tisch mede­wer­ker Vincent van Borgonjen en ver­schil­lende mis­die­naars dien­den de Mis.

Gedenkend

In de H. Mis hebben we bij­zon­der gebe­den voor mgr. Jan van Burg­ste­den, de emeritus hulp­bis­schop van ons bisdom, die vandaag jarig is. In gebed heb ik ook gedacht aan mgr. Harrie Smeets die vijf jaar gele­den tot bis­schop van Roermond werd gewijd. Deze zomer heeft mgr. Smeets van­wege zijn erns­tige ziekte ont­slag gekregen. Op de web­si­te van het bisdom Roermond staat: "De ge­zond­heids­si­tua­tie van Mgr. Smeets gaat heel lang­zaam steeds ver­der achteruit. Uw gebed wordt zeer op prijs gesteld".

Homilie

WAT "ONBEVLEKTE ONTVANGENIS" ONS TE ZEGGEN HEEFT

HOOGFEEST VAN DE ONBEVLEKTE ONTVANGENIS VAN MARIA

Erfzonde

Het feest van vandaag
ver­wijst ons naar het aller­eerste begin
van het leven van Maria
in de schoot van haar moe­der:
Maria was on­be­vlekt ont­van­gen,
zon­der die overgeërfde last van de mens­heid
die we erfzonde of beter nog: erfschuld noemen.
Erfzonde betekent niet dat je zonde hebt gedaan,
maar wel dat je naast alle mooie dingen
iets min­der moois met je leven hebt mee­ge­kre­gen,
iets dat God niet heeft gewild,
maar dat er toch is in­ge­ko­men
en waardoor we geneigd zijn tot kwaad,
getrokken wor­den om iets ver­keerds te doen
en niet meer echt vol­ko­men vrij zijn
om voor het goede te kiezen.

Niet bepalend

Wij zijn wel bevrijd, verlost
van de uit­ein­delijke gevolgen
van die gebroken­heid van ons men­se­lijk bestaan,
die erfzonde hoeft ons niet te bepalen,
we zijn niet bestemd voor dood en ondergang
maar voor het leven,
eeuwig leven en vol­heid van geluk:
de Heer heeft ons door het doopsel
uit de greep van de negatieve spiraal
van zelfver­nie­ti­ging gehaald
en Hij heeft tot ons gezegd:
Mens, je bent mijn geliefd kind,
bestemd om te leven,
voor eeuwig en altijd!

Gevrij­waard

Maar Maria is vanaf het eerste moment
van haar leven gevrij­waard
van die men­se­lijke gebroken­heid
die we normaal ge­spro­ken
met het leven zelf mee gekregen hebben,
zodat Maria in volle vrij­heid
zon­der dat zij naar allerlei ver­keerde kanten
getrokken zou wor­den,
haar “ja” tot God kon spreken.
Dat is Maria’s on­be­vlekte ont­van­ge­nis,
die in 1854 als dogma is af­ge­kon­digd.

Be­ge­na­digde

De on­be­vlekte ont­van­ge­nis staat niet in de bijbel
en toch ook weer wel,
want de engel komt vandaag in het evan­ge­lie
na haar toe en spreekt haar aan
met de woor­den:
“Verheug U, be­ge­na­digde, de Heer is met U”.
Het woord dat daar staat wil zeggen
dat dit be­ge­na­digd-zijn
Maria eigen is, een kenmerk van haar is:
Maria is dé be­ge­na­digde,
van het begin van haar leven.

Nooit zomaar

Maar aan wie veel gegeven wordt,
wordt ook veel gevraagd.
De Heer geeft ons nooit iets zomaar,
zon­der bete­ke­nis,
de mooie dingen niet
en de moei­lijke niet,
en ook alles er tussen in.
Soms vragen wij ons af:
Waaraan heb ik dit te danken?
Of bij min­der aangename gebeur­te­nissen:
Waarom moet mij dat over­ko­men?
Als we terug kijken
bespeuren we soms
die rode draad in ons leven
waardoor we kunnen zeggen:
Hij heeft mij toen voor­be­reid,
alles had een bete­ke­nis, een zin en een doel.
Soms moet je ook wachten,
moet je meer stukjes zien,
moet je meer weten,
komt alles nog weer in een nieuw per­spec­tief te staan.
Maar als je het ant­woord vindt op de vraag:
Waarom heeft Hij
mij dit gegeven,
dit laten gebeuren,
mij op die weg gezet;
als je het ant­woord vindt op die vraag
heb je ook iets van je roe­ping ontdekt!

Roeping

De on­be­vlekte ont­van­ge­nis
is het moment van de roe­ping van Maria.
God had haar iets gegeven
en daar moest zij als het ware
iets mee doen.
Zij is voorbestemd
om de moe­der van God te wor­den.
Maar nu komt er nog een be­lang­rijk moment:
Maria moet “Ja” zeggen
uit eigen vrije wil.
God wil haar vrije mede­wer­king
met Zijn plan.

En haar “ja” is zon­der voorbehoud:
“Zie de dienst­maagd des Heren”.

Waar wij ge­roe­pen wor­den

Dit geldt voor ieder van ons
ook op een of andere manier.
In kleine dage­lijkse dingen
kan een oproep, een roe­ping schuil gaan:
de vragende blik van een arme,
of van iemand die op wat voor wijze ook
je hulp nodig heeft:
Zijn dat geen roepende ogen
en kijken we dan niet in de ogen van God?
Hoe vaak doet zich niet een situatie voor
die erom vraagt
dat je iets zegt of doet,
waarin je iets van roe­ping kunt ervaren?
Wat wil Hij van mij?
Wat wil Hij dat ik doe?
Hoe moet ik mijn “ja” tot God
gestalte geven?

Bedoeling

Maria’s on­be­vlekte ont­van­ge­nis
laat zien dat dit al
met het ontstaan van Maria’s leven
het geval was.
Dit laat ons zien:
vanaf het begin van je leven
heeft God al een bedoeling met je,
een levens­taak,
een wijze van bestaan,
en die te vervullen
of zo te zijn, van harte,
dat maakt je gelukkig