Arsacal
button
button
button
button


Vormsel in Blaricum en WJD-ontmoeting in Heiloo

Nieuws - gepubliceerd: zondag, 9 juni 2013 - 451 woorden
ingang van het Julianaklooster in Heiloo
ingang van het Julianaklooster in Heiloo

Gelukkig zijn er ook heel wat bewust gelo­vi­ge jon­ge­ren in ons bisdom, al mochten dat er na­tuur­lijk nog veel meer zijn! Zondag mocht ik in Heiloo de heilige Mis vieren met de jon­ge­ren die naar de Wereld­jon­ge­ren­da­gen gaan.

In Blaricum mocht ik op zater­dag­avond 8 juni het heilig vormsel toedienen aan 27 jon­ge­ren - de meesten waren zo rond de vijf­tien, zes­tien jaar, schat ik - afkoms­tig uit de praochies van Blaricum zelf (tien jon­ge­ren), Naar­den (elf jon­ge­ren) en Laren (zes jon­ge­ren). Zij had­den zich gedurende lange tijd goed en bewust op deze stap voor­be­reid en in de preek en de gebe­den hebben we hen uit­ge­no­digd zich heel hun leven open te stellen voor de wer­king van de heilige Geest in hun leven, want over het alge­meen wil God het goede met ons samen doen en is het dus van het grootste belang dat we ons voor Hem open stellen om steeds beter te kunnen begrijpen wat de weg is die Hij met ons wil gaan.

In Heiloo waren zes­tig jon­ge­ren bijeen voor een weekend ter voor­be­rei­ding van de reis Beleef je geloof naar Fortaleza (het Alleluja-jon­ge­renfestival) en Rio de Janeiro (Wereld­jon­ge­ren­da­gen) met een afslui­ting in Aparecida (een Maria-bede­vaart­plaats). Aan deze reis doen zo'n 66 jon­ge­ren in totaal mee. Daar­naast wor­den nog andere reis-pro­gram­ma's aan­ge­bo­den, maar het meren­deel van de jon­ge­ren van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam gaat met deze reis mee.

Ze hebben met elkaar een goed en in­spi­re­rend weekend gehad, zo hoorde ik van de jon­ge­ren. Ter afslui­ting mocht ik met hen de heilige Eucha­ris­tie vieren in het Juliana­kloos­ter in Heiloo, ons Dio­ce­saan Missio­nair centrum.

In de preek stond ik stil bij de twee pro­ces­sie, de twee optochten in het evan­ge­lie van deze zon­dag: de tocht naar Jeru­za­lem van Jezus en de apos­te­len, die een weg is die wel door het kruis gaat maar naar het leven leidt, en de tocht met de dode jongeling van Naïm, die de enige zoon was van zijn moe­der die weduwe was. Die vrouw had dus helemaal niets meer, geen enkele stuen op aarde: haar man en haar enige zoon waren weg. En op dat moment raakte Jezus de baar met het lichaam van haar zoon aan en bracht hem weer tot leven.

Zo is het ook vaak in ons eigen leven dat we onze eigen onmacht moeten gaan ervaren, het einde van onze men­se­lijke moge­lijk­he­den - en dat is een reëele, wer­ke­lijke erva­ring, want we zijn nu eenmaal beperkte, ster­fe­lijke mensen - om open te wor­den voor de ont­moe­ting met God, zodat Jezus Zijn hand op ons kan leggen en ons tot leven kan brengen.

We hopen van harte dat alle jon­ge­ren die naar Brazilië gaan een on­ver­ge­te­lijk mooie wereld­jon­ge­ren­da­gen zullen beleven!

Terug