Arsacal
button
button
button
button


Herdenking van de slachtoffers en gebed voor de nabestaanden

viering in de kathedraal

Overweging Bezinning - gepubliceerd: zondag, 20 juli 2014 - 666 woorden
298 lichtjes op een rij, ontstoken aan de paaskaars...
298 lichtjes op een rij, ontstoken aan de paaskaars...

Voor­af­gaand aan de zon­dagse Eucha­ris­tie­vie­ring wer­den in de ka­the­drale basiliek van Sint Bavo de slacht­of­fers van de vliegramp in de Oekraïne her­dacht en werd voor de nabe­staan­den gebe­den. Voor ieder slacht­of­fer werd een lichtje aangestoken, terwijl de titulair organist dr. Ton van Eck Schmücke dich o liebe Seele (BWV 654 - J.S. Bach) speelde.

Nadat de 298 lichtjes waren ontstoken, werd een minuut stilte gehou­den, die werd af­ge­slo­ten door een ge­za­men­lijk gezon­gen "Mijn schild ende betrouwen...." uit het volks­lied.

Ter inlei­ding op deze her­den­king heb ik de volgende woor­den ge­spro­ken (ook in de homilie heb ik stil­ge­staan bij de vliegramp en naar aan­lei­ding van het evan­ge­lie over het onkruid en de tarwe gewaar­schuwd voor onbeheerste reacties - zie vorige bericht):

Ge­dach­te­nis­woord

We zijn allemaal geschokt door de ramp met de Boeing 777-200 van Malaysia Airlines, vlucht MH 17. Het nummer van deze rampvlucht zullen we niet gauw vergeten. Het is één van de tien grootste vliegtuigrampen uit de ge­schie­de­nis van de lucht­vaart en de ramp waarbij de meeste Neder­lan­ders zijn omge­ko­men. Bij de grote vliegramp die in 1977 op Tenerife plaatsvond, verloren170 Neder­lan­ders het leven. Bij de ramp die nu heeft plaats­ge­von­den, zijn 298 slacht­of­fers te betreuren, onder wie 193 Neder­lan­ders. 38 van hen komen uit ons bisdom:

Wij zijn geschokt omdat zo vele nietsvermoe­dende mensen, op weg naar hun vakantie, een congres, familie­be­zoek of andere zaken, ineens uit het leven wer­den weg­gerukt, door wat wel een daad van agressie geweest moet zijn.

Over het hoe en het wat kunnen wij ons hier niet uit­spre­ken. We kunnen ons hier alleen maar aan­slui­ten bij de autori­teiten die om de mede­wer­king van alle betrok­ke­nen vragen om de lichamen te kunnen bergen, de bagage te kunnen verzamelen, een eer­lijk en objec­tief onder­zoek moge­lijk te maken, de waar­heid boven tafel te krijgen en de schul­digen voor het gerecht te brengen. Velen van ons weten uit eigen erva­ring hoe be­lang­rijk het voor fami­lie­le­den en andere nabe­staan­den van de slacht­of­fers is om goede en dui­de­lijke in­for­ma­tie te kunnen krijgen. Het verdriet wordt groter en zwaar­der als je met allerlei vragen en onzeker­he­den moet blijven zitten.

Uit verwikkelingen met een derge­lijke ramp van een passagiersvlucht in een eer­dere onrus­tige poli­tieke situatie (de oorlog in Irak), weten we dat we helaas niet zeker van kunnen zijn, dat zo’n onder­zoek en goede zorg voor de nabe­staan­den wor­den gefacili­teerd. We kunnen dat vandaag alleen maar hopen en bid­den en we moeten erop blijven aan­drin­gen, vanuit een oog­punt van recht­vaar­dig­heid en naasten­liefde.

We zijn geschokt en we voelen ons mach­te­loos, tegen­over deze ramp die zomaar ineens over zoveel mensen geko­men is. Wat wij vandaag kunnen doen en willen doen, dat is: meeleven met al die mensen die nu zo verdrie­tig, die nu radeloos zijn, die het eigen­lijk niet kunnen geloven dat het waar is, dat zij hun dier­ba­ren in de kracht van hun leven moeten afgeven. Ik heb de dag na de ramp even gebeld met de luchthaven­pas­tor. Ik heb het maar niet lang gemaakt. Achter hem hoorde ik het huilen en krijsen van wanhopige mensen, van nabe­staan­den.

Wij zijn in deze situatie eigen­lijk sprakeloos, kunnen alleen maar naast mensen gaan staan. Voor al deze geslagen en diep bedroefde mensen willen we bid­den, aan hen allen willen we denken en hen aanbevelen bij Maria, onze hemelse moe­der en voor­spreek­ster, bij haar Zoon Jezus Christus onze Heer en midde­laar, onze Ver­los­ser. En we bid­den ook voor de slacht­of­fers, 298 zijn het er, dat zij in die laatste momenten even tijd mogen hebben gehad om zich voor te berei­den op die vol­ko­men andere reis, waar­van zij vermoe­de­lijk nooit had­den gedacht dat die zo nabij zou zijn, op de vol­tooi­ing van hun levens­reis. Laten we bid­den dat zij in vrede mogen zijn, bij God in liefde geborgen.

Diaken drs. E. Fennis heeft daarna de her­komst van de slacht­of­fers van ons eigen bisdom aange­ge­ven:

Am­stel­veen: 4 slacht­of­fers
Am­ster­dam: 5 slacht­of­fers
Haar­lem: 5 slacht­of­fers
Hilversum: 10 slacht­of­fers
Hoofd­dorp: 3 slacht­of­fers
Mid­den­meer: 2 slacht­of­fers
Naar­den: 4 slacht­of­fers
Volen­dam: 2 slacht­of­fers
Zwanen­burg: 3 slacht­of­fers
Onder hen waren ook drie baby’s
post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug