Dag van de religieuzen gevierd in Amsterdam

In kader van paus Franciscus’ Jaar van Godgewijde leven

Het door paus Fran­cis­cus uit­ge­roe­pen jaar van de reli­gi­euzen is in het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam gevierd op 2 februari, de Dag van het God­ge­wijde leven, in het Begijnhof te Am­ster­dam, geor­ga­ni­seerd door de paters Sacra­men­tijnen die daar hun ge­meen­schap hebben.

Tijdens de Eucha­ris­tie­vie­ring waar­mee de vie­ring 's mid­dags begon heb ik on­der­staan­de homilie gehou­den. Na de H. Mis was er een samen­zijn met een lezing van Mgr. J. van Burg­ste­den en een maal­tijd voor de ongeveer zes­tig aanwe­zige reli­gi­euzen.

Ook het bisdom­blad ‘Samen kerk’ is deze maand gewijd aan het God­ge­wijde leven. In de ko­men­de afleve­ringen van dit magazine zal steeds aan­dacht wor­den gegeven aan een van de reli­gi­euze ge­meen­schappen in het bisdom. Op zater­dag 11 april zal opnieuw een dag voor de reli­gi­euzen wor­den gehou­den, dan in het dio­ce­saan centrum in Heiloo.

Homilie

Kijken en uitzien...

Zusters en broe­ders,

Wat moet er zijn omge­gaan in het hart
van die twee oude mensen,
die hun leven lang had­den gewacht
op de komst van de Heer,
voor wie het leven
één groot uitzien was geweest
naar de Heer die komt.
En wat een won­der ook
dat zij Hem hebben herkend
in dat kleine kind
dat door Zijn ouders
werd opgedragen
met als gave twee jonge duiven.
Hoe kon het dat zij
in dat armzalige gezinnetje
het heil van de wereld hebben herkend?
Dat kon alleen
omdat zij anders keken,
de wer­ke­lijk­heid met andere ogen zagen
dan de vooraanstaan­den en de mach­tigen,
de oudsten, de schrift­ge­leer­den en Fari­zeeën.
Zij keken niet met de ogen
van wie macht hebben of rijk zijn;
zij zochten een andere glorie,
zij keken met ogen
die een leven lang had­den uitgezien
naar de komst van de Heer.

Tegendraads ge­tui­ge­nis...

Is dat eigen­lijk niet precies ook
de roe­ping van een reli­gi­eus, een God gewijde
in de wereld van verle­den en heden?
Simeon en Hanna,
maar ook de ouders van dit Kind,
Maria en voedster­va­der Jozef
zijn prach­tige, in­spi­re­rende modellen
voor ieder die zijn leven aan God heeft toegewijd,
op de eerste plaats voor U die dit hebt gedaan
door de geloften op de evan­ge­lische raden,
waardoor U op een bij­zon­dere en nabije manier
Jezus navolgt
die voor ons arm, kuis en ge­hoor­zaam
heeft geleefd
en op deze dag aan de hemelse Vader werd opgedragen,
zoals U ook zelf dat hebt gedaan
op de dag van Uw professie.
De drie evan­ge­lische raden
gaan precies in tegen wat bijna ie­der­een wil en zoekt:
rijkdom, relaties en macht.
U bent een teken van het tegen­deel,
een teken van het evan­ge­lie van onze Heer Jezus Christus
door te kiezen voor armoede, zuiver­heid en ge­hoor­zaam­heid.
Zoals het leven van Simeon en Hanna
is het leven van een God­ge­wijde
wezen­lijk een uitzien naar de Heer
die naar ons toe­komt;
zoals het leven van Maria en Jozef
draait het leven van God­ge­wij­den
om de liefde voor Jezus,
wiens gelaat zij mogen herkennen
in degenen aan wie zij dienst­baar zijn:
de armen, kin­de­ren en jon­ge­ren, zieken,
mensen die God zoeken
enzo­voorts.

Dag van het God­ge­wijde leven

de H. Paus Johannes Paulus II
heeft deze Wereld­dag voor het Gewijde leven
in 1997 inge­steld met een drie­vou­dig doel:
God dank te zeggen voor de grote gave
van het God gewijde leven
dat de Kerk verrijkt
met zoveel ver­schil­lende mooie cha­risma’s;
ten tweede: het God gewijde leven
in de Kerk meer bekend­heid te geven
en de waar­de­ring ervoor te laten toe­ne­men;
en ten derde: om de reli­gi­euzen
en alle God gewij­den
een gelegen­heid te geven
om God dank te zeggen voor hun mooie roe­ping
en voor alles wat God in en door hun leven heeft bewerkt
en steeds dui­de­lijk te beseffen
dat het God gewijde leven
een onver­vang­ba­re, uiterst be­lang­rijke plaats heeft
in de Kerk en in de wereld .

Geld, seks en macht of arm, kuis en ge­hoor­zaam?

Wat hebben we dat in onze tijd hard nodig:
mensen die tegendraads leven,
tegen de draad in
van een wereld die niet met God rekent,
die geen waarde kent en wer­ke­lijk­heid
buiten deze wereld.
In de westerse wereld op de eerste plaats,
die zo vaak draait om geld, seks en macht,
is het leven van een reli­gi­eus, een God gewijde
een prach­tig teken
dat die zaken eigen­lijk niet be­lang­rijk zijn,
dat de vreugde, de vrede en het geluk
uit een heel andere bron afkoms­tig zijn.

Jaar van het reli­gi­euze leven

We vieren nu tot volgend jaar
het jaar van het God gewijde leven.
Op 2 februari volgend jaar
zal de paus de vie­ring van dit bij­zon­dere jaar
in Rome plech­tig afsluiten.

Graag wil ik vandaag nog even
de gedachten naar voren brengen
die paus Fran­cis­cus in zijn apos­to­lische brief
aan dit bij­zon­dere jaar
heeft meege­ge­ven.
Die staan eigen­lijk allemaal wel
in de lijn van wat ik zojuist heb gezegd.

U bent ge­roe­pen in deze wereld een teken te zijn
en we zien al wel aan Simeon en Hanna,
dat leef­tijd er daarbij absoluut niet toe doet,
hoewel iedere leef­tijd zijn eigen gave heeft.

Vreugde!

Hoe kunnen we nu zo’n teken van Christus zijn?
Voor veel reli­gi­euzen zal het niet meer moge­lijk zijn
dat in apos­to­laats­werken te doen.
Maar het eerste wat de paus heeft genoemd
is niet dat, maar iets wat in ons zit: de vreugde.
Laat onze kloosters en huizen
plaatsen van vreugde zijn,
laten wij allen mensen van vreugde zijn,
niet somber, niet triest,
zo zegt de paus,
want de Kerk groeit niet door proselitisme
maar door aantrek­kings­kracht.
We zijn toch verlost?
We hebben toch hoop?
Wij zien toch toe­komst,
een toe­komst die ligt in de hand van God?
Dus: vreugde,
een vreugde die sterker en groter is
dan wat ons over­komt.
De bron van die vreugde is dat we
het gelaat van Christus herkennen in alles,
ook als we ons zwak voelen en pijn lij­den.
“Wanneer ik zwak ben, ben ik sterk”,
zei de apostel Paulus al (2 Kor. 12,10)
en hoe we ook zijn en wat ons ook mag over­ko­men,
we zijn geborgen in Gods hand,
wij zijn mensen van hoop,
wij kijken naar iets uit
en naar Iemand,
zoals Simeon en Hanna in de tempel.

evan­ge­lische logica

We zijn dus ge­roe­pen een teken te zijn
en dat noemt de paus tege­lijk
onze profe­tische taak:
maak de wereld wakker
door plaatsen te scheppen
waar de evan­ge­lische logica wordt geleefd.
Dat is een andere logica
dan die we om ons heen zien
in de wereld van vandaag,
die profe­tische wijze van leven
vraagt om de gave van ons­zelf,
om broe­der­lijk­heid,
aanvaar­ding van elkaar,
verdragen
en weder­zijdse liefde.

Experts in 'communio'

Om dat te bereiken moeten we met Gods hulp proberen
om - zoals de paus dat noemt -
experts van ‘communio’ te zijn:
erop gericht om mensen bij elkaar te brengen,
te verenigen, samen te bin­den, één te blijven.
Geen geroddel, geen afgunst,
geen mentali­teit van kri­tiek,
maar begrip en aanvaar­ding,
in liefde open staan voor elkaar.

Naar buiten gaan...

Dat geldt niet alleen in onze eigen ge­meen­schap
maar ook naar buiten toe:
de profe­tische wijze van leven
wil open staan
voor ont­moe­ting met anderen
en ge­meen­schap scheppen.
Dus laten we
in zoverre we kunnen
en dat bij ons cha­risma past,
naar buiten gaan....
naar de zieken, zwakken, ver­waar­loos­den,
alleenstaan­den, jon­ge­ren, ge­zin­nen.
Uit­ein­de­lijk nodigt paus Fran­cis­cus ons uit
om ons­zelf te be­zin­nen
uit­gaande van ons verlangen
om in dit leven, in de wereld,
een teken van God te zijn,
op deze vraag:
Wat vraagt God van mij vandaag,
vanuit het cha­risma van mijn Instituut?
Hoe kan ik dat uitzien naar de Heer
dat eigen is aan het God gewijde leven,
in mijn bestaan gestalte geven?

Van harte wens ik U toe
dat dit bij­zon­dere jaar
van het God­ge­wijde leven
U daarbij veel in­spi­ra­tie mag geven.