De Heer is verrezen... laten wij niet zwijgen!

Bij zoveel drei­ging van terreur, moeten wij spreken, mogen wij niet zwijgen. Tegen de duisternis in moeten we getuigen van het licht, juist nu! Funda­mentalis­tische terreur­groepen ver­sprei­den een beeld van chris­te­nen als ongelo­vi­gen, zon­der waar­den, zon­der normen. Juist daarom moeten wij getuigen van wat wer­ke­lijk van waarde is, van het nieuwe leven en de verrezen Heer.

De Paas­wake heb ik gevierd in de H. Engelmundus­kerk in Driehuis, waar ik de volgende homilie heb gehou­den:

Homilie

Een wereld in duisternis...

Zalig Pasen!
De Heer is verrezen.
Samen hebben we uitgezien
naar de ver­rij­ze­nis.
Dat deden we eerst in een donkere kerk
waarin het licht van de Paaskaars scheen,
teken van de verrezen Heer
die licht en uit­zicht geeft
aan een wereld die in duisternis ver­keert.
We zien die duisternis overal om ons heen:
er is drei­ging van terreur,
on­schul­dige mensen wor­den slacht­of­fer,
veel chris­te­nen zijn vermoord om hun geloof,
zoals nu weer in Kenia,
maar helaas gebeurt dit ook in veel andere lan­den
en is dit geweld vaak gelieerd
aan het terrorisme van de fun­damentalis­tische Islam.
Allen - chris­te­nen, moslims en anders- of niet-gelo­vi­gen -,
moeten we ons ervoor inzetten,
waar wij maar kunnen,
om licht en vrede te ver­sprei­den
om dui­de­lijk te maken dat geloof in een God
nooit met aggressief geweld kan samen­gaan,
maar wel met inzet voor de naaste.

Het evan­ge­lie zegt het al:
“Het licht schijnt in de duisternis,
maar de duisternis nam het niet aan”.
Ik zou wensen
dat alle mensen
het licht van Christus
in hun hart zou­den ont­van­gen
en in Hem zou­den geloven,
dat zij door die gedachten bezield zou­den zijn,
die onze Heer Jezus Christus beziel­den.

Zo begon dus de paas­wake met de intocht van de paaskaars
en het door­ge­ven van het licht van Christus,
waarbij we heel onze vaak duistere wereld
op het oog had­den,
een wereld die getekend is door zonde en kwaad.

Ver­wach­ting, heilsge­schie­de­nis

Daarna sloten we ons aan
bij de mens­heid die eeuwen lang
heeft uitgezien naar de komst van de Ver­los­ser,
die door God in de Schriften was aan­ge­kon­digd.
De lezingen uit het Oude Testa­ment
ver­beeld­den die eeuwen van wachten,
totdat we bij het Gloria en het Alleluja
de vreugde om die Ver­los­ser lieten binnen­stro­men.

Nee, al dat negatieve, die haat en dat geweld:
ze hebben niet het laatste woord.
Het laatste woord is aan Hem,
de Alpha en Omega van de ge­schie­de­nis!

Ons doopsel

Wij hebben deel aan dat nieuwe van Pasen,
aan die verlos­sing door de verrezen Heer:
in het doopsel hebben we
die grootste zegen
die aan een mens kan wor­den gegeven
al ont­van­gen:
je bent gedoopt,
je bent van Hem,
wij zijn Gods kind,
maar Hij heeft ook al die andere mensen lief
en wil hen naar zich toe trekken.

Timide, bang...

Wij zijn verloste mensen,
maar tege­lijk staan we er vaak
maar heel timide in,
bang om ons te profileren.

Dat is voor het evan­ge­lie heel herken­baar.

We hoor­den zojuist
van de drie vrouwen
die naar het graf toe gingen:
Maria Magdalena,
Maria de moe­der van Jakobus
en Salóme.
Daar bij het graf
zien ze een weg­gerolde steen
- het graf is open! -
en een jonge man in wit gewaad,
die hen ver­telt dat Jezus is verrezen.

De vrouwen rennen weg, geschrokken en bang,
en ze zeggen er in eerste instantie niets van.
Die vrouwen had­den vele redenen om te zwijgen:
het hoorde niet dat een vrouw in de open­ba­re ruimte
zomaar in gesprek ging met een jonge man;
vrouwen wer­den in die tijd trouwens niet beschouwd
als betrouw­ba­re getuigen
en daarbij was de bood­schap zó ongelooflijk,
zo niet-te-bevatten,
dat ze bang moesten zijn
toch niet te wor­den geloofd.
Gelukkig hebben ze later wél ge­spro­ken,
zo horen we in het ver­volg van dit evan­ge­lie
en in de andere evan­ge­lies.

Niet zwijgen...

Mensen van nu zijn niet anders dan die vrouwen,
ook wij vin­den het vaak moei­lijk
om de bood­schap door te geven
en daar­van te getuigen.

Laten we moed putten!
Jezus, de verrezen Heer,
komt op het Paas­feest naar Zijn leer­lin­gen
en dit zijn Zijn woor­den:
“Vrede zij met jullie”.
Zijn bood­schap is er een van vrede en liefde,
gebaseerd op de meest be­lang­rijke
en centrale waar­den voor een men­sen­le­ven;
Jezus’ leven, Zijn dood en ver­rij­ze­nis
zijn een aanbod van de verlos­sing,
die onze wereld juist zo nodig heeft.
Laten wij niet zwijgen,
niet uit angst,
niet om mensen maar niet las­tig te vallen,
niet omdat we denken dat het niet óver komt;
laten we spreken, laten we getuigen:
De Heer is verrezen, vrede zij met U! Amen.