Arsacal
button
button
button
button


Eeuwige professie van “blauwe zuster” Maria Iuxta Crucem

in het Heiligdom van Heiloo

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 18 oktober 2015 - 1335 woorden
Groepsfoto met ouders, broer, priesters en zusters (met bloemenkrans precies in het midden is zr. Iuxta)
Groepsfoto met ouders, broer, priesters en zusters (met bloemenkrans precies in het midden is zr. Iuxta) (foto: Evelyne Verheggen)

Zondag­mid­dag 18 ok­to­ber heeft zuster Maria Iuxta Crucem Belgers in de grote kapel van het Maria­heilig­dom van Heiloo haar eeuwige geloften afgelegd ten overstaan van de alge­meen overste, moe­der Maria de Anima Christi. Vele gelo­vi­gen, waar­on­der een vijf­tien­tal pries­ters en drie diakens en natuur­lijk veel zusters waren geko­men om deze bij­zon­dere gebeur­te­nis mee te maken.

Een professie van een zuster, afkoms­tig uit ons eigen Neder­land is iets wat vele aanwe­zige gelo­vi­gen nog niet eer­der had­den meege­maakt. De professie­formule en het gebed van de bis­schop over haar, het over­rei­ken van de kroon en de ring zijn dan ook ele­menten van de li­tur­gie die veel indruk maken.

Na afloop van de vie­ring in de grote kapel was er een receptie in het Dio­ce­saan Centrum, het Juliana­klooster. Een heel aantal vrij­willi­gers, waar­on­der jon­ge­ren die meedoen aan de drukbe­zochte gezins­da­gen in het Hei­lig­dom, was de dag ervoor druk bezig geweest om hon­der­den broodjes te beleggen en allerlei heer­lijke hapjes voor te berei­den.

Van harte fe­li­ci­te­ren we zuster Iuxta, moe­der Anima en de gemeen­schap van de zusters met deze mooie dag!

Bij de professie­vie­ring heb ik de volgende homilie gehou­den:

Homilie

Eerwaarde zuster Maria Iuxta Crucem,
Moeder Maria de Anima Christi,
Beste zusters,
beste ouders, familie en vrien­den van zuster Iuxta,
broe­ders en zusters,

Wondere wegen...

Dit is een dag van grote vreugde,
en een dag van dank­baar­heid:
“Dank de Heer, want Hij is goed,
Zijn liefde kent geen grenzen” (Ps. 118, 1).
Dat U, zuster Iuxta, zich voor uw hele leven
aan God toewijdt,
Hem alleen wilt dienen,
voor Hem alleen wilt leven
en in de mensen Zijn gelaat wilt herkennen,
vanuit het cha­risma van het Instituut
Dienaressen van de Heer
en van de Maagd van Matará,
dat is voor ons een reden
tot vreugde en dank­baar­heid jegens God
omdat wij hierin Zijn hand
en Zijn genade herkennen:
Hij heeft U ge­roe­pen langs won­dere wegen,
Hij heeft U begeleid
tot op deze dag.

men­se­lijke trekjes

In het evan­ge­lie dat we hebben gehoord,
zien we bij de leer­lin­gen van Jezus
die alles hebben achter gelaten
en Jezus zijn gevolgd,
hun men­se­lijke kant boven komen:
twee leer­lin­gen zoeken een hoge, be­lang­rijke positie,
links en recht van Jezus in Zijn glorie
en de anderen wor­den woest
omdat ze dit hebben gevraagd.
Dan ver­wijst Jezus naar zich­zelf:
de mensen­zoon is geko­men om te dienen en zich te geven,
zo moeten ook de leer­lin­gen
slaaf en die­naar zijn van allen.
Die leer­lin­gen moeten dus
het leven van Jezus zelf ook leven.

De menswor­ding voort­zet­ten....

Zo is het ook met U, zuster Iuxta,
Het is Uw roe­ping om in Uw leven
de Menswor­ding van het Woord,
Jezus Christus onze Heer,
voort te zetten.
Dat wil in feite zeggen
dat u zich vandaag totaal geeft
zoals Jezus Christus zich gegeven heeft,
die de rijkdom van de hemel heeft verlaten
om mens te wor­den,
arm, kuis en ge­hoor­zaam aan de Vader,
in de zeker­heid dat het moment
dat Hij alleen en ver­wor­pen hing te sterven aan een kruis,
nog veel vrucht­baar­der was
dan al Zijn ac­ti­vi­teiten
en de tijd toen de mensen in grote menigten
achter Hem aan gingen,
Hem bejubel­den en bewon­der­den.

U kiest ervoor te leven
zoals Jezus dat zelf heeft gedaan:
zon­der vaste zeker­he­den
qua woon­plaats en werk,
zon­der macht en aanzien,
be­schik­baar, vrij, ge­hoor­zaam,
met als enig doel
voor altijd
dienst­baar te zijn aan God en de mensen
binnen het Instituut van het mens gewor­den Woord.

Mensen zijn bang om alleen te blijven,
bang dat ze niet voldoende geld zullen hebben
om zich­zelf te kunnen red­den,
bang dat ze niet meer op eigen benen kunnen staan,
af­han­ke­lijk wor­den.

Geen pensioen­voor­zie­ning...

In de professie geeft U de­fi­ni­tief
alle zeker­he­den op
waar mensen in het alge­meen op bouwen:
een positie en macht
de zeker­heid van een relatie,
van een gezin en kin­de­ren,
een zelfbeschik­kings­recht,
waardoor U naar eigen wil kunt beslissen wat U doet;
en er is ook geen appeltje voor de dorst,
geen pensioen­voor­zie­ning, geen sala­ris.

Zo zijn er meer...

Volstrekt onverant­woord,
zullen som­mi­ge mensen zeggen
(de meeste mensen in onze samen­le­ving zullen dat zeggen),
maar ze vergeten daarbij
dat de meeste mensen in de wereld
geen pensioen­voor­zie­ning hebben,
dat bijna een miljard mensen
hon­ger lijdt
en dat een­zaam­heid het grootste probleem
van onze samen­le­ving is.

Schijn-zeker­he­den

Al die zeker­he­den
waar mensen zich aan vastk­lampen
zijn eigen­lijk uit­ein­delijk inge­ge­ven
door de angst dat we tekort zullen komen.
Maar in feite geven al die men­se­lijke zeker­he­den
geen echte zeker­heid,
het zijn schijn-zeker­he­den,
want die man of vrouw
kan weg­val­len
juist op het moment dat je hem of haar zo nodig had;
de beurs kan in elkaar storten,
de pensioenen kunnen ver­dampen,
we kunnen ont­slagen wor­den
of de poten onder onze stoel wor­den weg gezaagd,
of er breekt een oorlog uit
Het zijn zeker­he­den tot de deur
en niet eens tot de poort van de hemel.

Onder de vele vluch­te­lingen nu
zijn mensen die artsen waren of ICT-er
en ineens is alles weg:
hun geld, hun baan, hun huis,
hun vre­dig bestaan.

Welke zeker­heid ?

Jezus’ enige zeker­heid was
de wil en de liefde van Zijn Vader:
Vader, in uw han­den beveel ik mijn geest,
niet mijn wil, maar Uw wil geschiede.

De stap die U van­mid­dag zet, zuster Iuxta,
en die Uw engage­ment de­fi­ni­tief maakt,
is inge­ge­ven niet door angst
- niemand zal denken
dat U zich niet had kunnen red­den in het gewone leven
en daarom maar een klooster ingevlucht bent -,
nee, deze stap is inge­ge­ven door ver­trouwen
en door het geloof dat onze enige zeker­heid
in God te vin­den is.

Van uit men­se­lijk per­spec­tief
is dit dus een heel onver­stan­dige plech­tig­heid.
Vanuit het per­spec­tief van het geloof
is dit een stap die logisch is en con­se­quent,
het gevolg van roe­ping, ver­trouwen en overgave
en na­tuur­lijk bovenal de wer­king van Gods genade.

Iuxta crucem

Zuster Maria Iuxta Crucem,
zo luidt Uw volle­dig klooster­naam:
zuster Maria naast het kruis, betekent dat.
Die naam heeft betrek­king op het moment
dat Jezus
Maria aan ons als moe­der gaf:
“Ziedaar Uw moe­der”.
U legt vandaag een vierde gelofte af
waardoor U zich aan haar toewijdt
en haar als Moeder aanvaardt.
Graag wensen we U toe en bid­den we
hier in dit hei­lig­dom van Onze Lieve Vrouw ter Nood
dat U steeds haar bescher­ming
en moe­der­lijke liefde mag ervaren.

Maar de naam die U draagt
gaat ook over uzelf:
U bent de zuster die ernaast bent gaan staan,
naast het kruis van Jezus.

Geen lij­den!

Ook dat gaat dwars
tegen alle men­se­lijke verlangens en zeker­he­den in,
tegen wat mensen voor rede­lijk hou­den.
Mensen willen lij­den vermij­den,
praten er liever niet over,
dat lij­den mag er eigen­lijk niet zijn,
maar het is er, overal in deze wereld
en omdat we het niet willen aan­vaar­den,
verwijten we God
dat Hij dit lij­den laat gebeuren.
Het is waar dat het lij­den
voor ons mensen een mysterie is,
iets dat we niet kunnen begrijpen.
We zien alleen dat de Heer zelf
heeft willen lij­den
en ons langs die weg heeft verlost.
En dan is er die mysterieuze zin van Sint Paulus
die zegt dat wij door ons lij­den
mogen aanvullen wat aan het lij­den van Christus ontbreekt.

Medever­los­sers

U bent als reli­gi­euze
naast het kruis gaan staan
en door de keuze van Uw naam
hebt U zich willen openen
voor dit geheim
dat wij mede-ver­los­sers met Christus mogen zijn,
waarin Maria ons is voor­ge­gaan.

Ga ver­der met het ver­trouwen
dat Hij u leidt, dat Hij u sterkt,
dat U alles vermag
in Hem die U Zijn genade schenkt.
Wees niet klein­moe­dig of terneer­ge­sla­gen.

Nader vrij­moe­dig met Maria

De brief aan de Hebreeën,
de tweede lezing van vandaag,
nodigt ons ertoe uit:
Waag een sprong van ver­trouwen!
Wij hebben een hoge­pries­ter - Jezus -
die ons begrijpt en ver­staat,
die weet wat het is,
die er zelf door­heen is gegaan
en die door­ging, standvas­tig bleef.
“Laten we daarom vrij­moe­dig naderen
tot de troon van Gods genade,
om barm­har­tig­heid te ver­krij­gen en tij­dige hulp”.
En als je nadert tot God,
ga dan niet alleen,
maar neem Maria met je mee,
zij is ons als Moeder gegeven
op het kruis
waar zij naast stond
en waar ook U naast mag staan
om alle hulp en genade te ver­krij­gen
zodat Uw leven vrucht­baar wordt.
Amen.

Groeps­foto/filmpje op:

https://youtu.be/5VnVD_7cFL8

Terug